3 redenen waarom ik keihard voor SOS Kinderdorpen ga lopen op de Warmathon

Silly & Blurry. Maar ik blijk geen andere treffelijke loopfoto te hebben die ik hier kan tonen ;-).

​De Warmathon dus. Dat ik zou meelopen, dat stond al lang als een paal boven water. 
Ik ben fit, lopen kan ik en de Warmathon landt in Leuven op een namiddag waarop ik niet werk. Op dat vlak geen excuses dus. 

Maar ook -- ik vind de hele Warmste Week een ongelofelijk initiatief en heb veel bewondering voor al die mensen die zelf acties opzetten en daar hun slaap voor laten -- zoals mijn schoonzusje dat vorig jaar uren, dagen en nachten achter elkaar zat te naaien om allerlei moois te maken voor het goede doel. Dat zie ik me op dit moment in mijn leven niet doen. Rondjes lopen wel, en als ik daarmee het Goede Doel steun, tant mieux! 

En dat ik voor SOS Kinderdorpen zou gaan lopen, daar hoefde ik ook niet over na te denken. 
SOS Kinderdorpen biedt kinderen uit kwetsbare gezinnen een warme thuis en een stabiele omgeving. Niet grootschalig en onpersoonlijk, maar familiaal en huiselijk. Ze geloven dat kinderen die wel aandacht, liefde en kansen krijgen, wat er ook voor vreselijks in hun leven gebeurd is, kúnnen groeien. Een missie die ik letterlijk van levensbelang vind. Daarom ga ik op 19/12 keihard voor hen knallen.

​Daarom en ook om de volgende drie goeie redenen. 
​

1. Ik geloof in de werking van SOS Kinderdorpen. 

Toen ik in 2010, op reis in Cambodja, toevallig voorbij het pijltje naar het SOS Kinderdorp van Siem Reap liep, twijfelde ik geen seconde. Nog maar een paar maanden eerder had ik samen met twee collega's een kwarttriathlon gedaan ten voordele van SOS Kinderdorpen. We waren op bezoek geweest in het hoofdkantoor in Brussel en zwaar onder de indruk buiten gekomen. Nu had ik de kans om hun werking in the field te ontdekken en ik greep ze met beide handen. 

Het verslagje van mijn bezoek daar lees je op mijn reisblog van toen. Waar het op neer komt is dat ik als een halve Queen ontvangen werd door de mensen van het SOS Kinderdorp waar 140 (!) weeskinderen woonden. Ik kreeg een rondleiding door een tuin waarin iets meer dan 10 paviljoentjes verspreid lagen. In elk van die huisjes woonde een "mama" - zelf vrouwen die uit gevaarlijke situaties ontsnapt waren - met "haar" tien kinderen. SOS Kinderdorpen zorgt ervoor dat zij basis comfort, voedsel, een opleiding en veel liefde krijgen. 

Ik was méga onder de indruk van dat bezoek. Niet alleen door de knuffels die ik van een paar van de kinderen kreeg, en van de head teacher, maar vooral, denk ik, omdat ik voor het eerst in mijn leven zo dichtbij kwam bij de verschrikkelijke situaties waarin uiteindelijk gigantisch veel mensen in moeten opgroeien, leven, overleven. De head teacher legde me uit dat als deze kinderen geen stabiele omgeving meekregen, ze zo goed als lost cases zouden worden. Voor zichzelf, maar ook voor de samenleving. De missie van SOS Kinderdorpen die zij zo raak verwoordde en die ik daar zo tastbaar aanwezig voelde, ging recht naar mijn hart. En als ik het nu, al meer dan acht jaar later, opschrijf voel ik dat pure, dat nobele opnieuw dáár. 
​

2. Ik geloof in het topteam achter SOS Kinderdorpen. 

Tijdens de training in 2009.

Het was dus 2009 toen twee collega's me uitdaagden om deel uit te maken van hun gelegenheids-kwarttriatlon-team ten voordele van het Goede Doel. Zij zagen het al voor zich. De verdeling van de sporten (ik zou lopen), de beoogde tijden en het Doel. We gingen voor SOS Kinderdorpen. Mij toen nog onbekend - ik wist alleen dat Vincent Kompany en Kim Gevaert SOS-ambassadeurs waren - maar kon me zeker vinden in hun keuze. 

Om de praktische zaken te regelen, hadden we afspraak met Hilde Boeykens, Directeur van SOS Kinderdorpen België. Wat zij toen vertelde plakte aan onze ribben. In haar vorige leven was ze een bedrijfsvrouw geweest, succesvol in commerciële en marketing-sferen, net als wij. Rond haar 40e miste ze hét. Ze besliste om alles over een andere boeg te gooien; leerde SOS Kinderdorpen kennen en werd er Directeur. Haar integere manier van praten, de kracht en de overtuiging waarmee ze over de organisatie sprak, ... Toen we na onze afspraak weer op de stoep stonden waren we meer dan ooit overtuigd dat we keihard zouden gaan knallen voor hen.
​ 

3. Een missie die een antwoord op mijn vragen biedt. 

Eerder kon je al op de blog lezen dat ik zelf ongelukkig en gefrustreerd word als ik denk aan al die kinderen die geen stevige basis van thuis meekrijgen. Zoals ik ook al schreef, overvalt me bij die verhalen een enorme drang om zelf iets te doen. Bij SOS Kinderdorpen geloven ze in deze kinderen, ze geloven ze dat er manieren zijn om hun lot te keren en dóen ze er alles aan om dat waar te maken. 

Dus neen ik twijfelde niet.
​En ja, mooi Warmathon parcours in Leuven, here I come.