Feit: ik hou echt niet van werklunches. Na een carrière van 15 jaar ben ik er nog altijd niet uit hoe dat moet: zinvol praten - soms heftig in discussie gaan - en deftig eten tegelijkertijd. Oh nee, ik gruw ervan hoe overvolle broodjes op cruciale momenten uit elkaar vallen of in je mond gepropt zitten, net wanneer iedereen jouw kant op kijkt ... en daarom eet ik tijdens lunchvergaderingen meestal niets. En toch ... tijdens mijn tijd op het reclamebureau maakte ik al eens een uitzondering. Eerder vertelde ik hier al over de Thaise kippensoep op kantoor; maar vooral ... vooral wanneer onze ravissante receptionist rond lunchtijd de vergaderzaal binnenwaaide met een plateau vol bagels en sapjes van Mr. Bean. Echt waar, op dat magische moment vond élk gesprek zijn creatieve doorbraak, klaarden bedrukte gezichten op en liep het water in ieders mond. Want waren de sappen fris en lekker, de bagels waren hemels. Mijn favoriete combo ever was de bagel met gerookte forel, zure room, appel en mierikswortel, gewoonweg goddelijk.
Waar ik nu werk is geen ravissante receptionist, ligt Mr Bean net te ver en zit ik al helemaal niet meer met klanten samen om te lunchen maar toch is de inspiratie van de bangelijke bagels nooit veraf. Want kwam ik vanavond thuis in een leeg huis met een bijna even lege frigo, stootte ik toch op ... forel én zure room én appel, ... Geen bagels helaas. Ik draaide het geheel in een wrap, de ravissante receptionist fantaseerde ik erbij, en de mierikswortel verving ik door een handvol rode bonen (niet zo lekker als de mierikswortel, ik geef toe) ... en het smaakte yum! Tot zover, dames en heren. Het kan u maar van nut zijn. ;-)
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Over mijArchief
Augustus 2020
Categories
Alles
|