Wij doen dingen.

"Ik ben zo beniiiiiiiieeeuwd mama!!!!!"
Ze hangt rond mijn nek en roept het met een lange ie en veel goesting. 
Ze weet het zelf nog niet maar zo dadelijk zal ze me het mooiste compliment van de week geven.

"Ik ben zo benieuwd naar wat wij dan gaan DOEN!!!!!!"

Gaan doen ... mmm ... woensdagnamiddag bedoelt ze dan.
Ineens ben ik in haar hoofd een doe-mama geworden????
Weg rust-mama die alleen maar op de bank hangt ...
Wanneer is dat gebeurd?!

Ze heeft gelijk natuurlijk.
In de laatste 14 dagen hebben we meer dingen gedaan dan in de afgelopen 6 maanden samen.
Grote en kleine - het maakte voor haar niet veel uit.
We trokken er weer op uit, en dat was nieuw.
Dankzij de zon ... en -wie weet- mijn opgefriste discipline.

Feit is, ik voel me al 2 weken vrij OK. 

OK, als in: niet meer geslapen overdag;
en als in: geen constante mist meer in mijn hoofd;
en dus ook als in: eindelijk nog eens dingen ondernemen én niet in paniek raken als mijn 4-jarige iets wil DOEN.

Bravo voor mezelf. 
En nogmaals bravo.
Want blijkbaar heb ik in de afgelopen 6 maanden thuis toch al een en ander geleerd: 

• ik waak er streng over dat mijn eigen kalender zo leeg mogelijk blijft en die van ons gezin genoeg vrije gaten vertoont. Mijn eigen lege kalender is een evidentie - ik slaap niet meer overdag, maar rust nog veel op de zetel. Ik ben niet van plan om me te forceren en mijn schaarse energie vroegtijdig te verspillen (dat is nieuw en revolutionair!!! mijn agenda vroeger puilde uit van zodra ik 1 gaatje zag en ik dacht nooit aan 'rust'). Wat de rest van het gezin betreft: no way dat ik terug ga naar de patchwork kalender van weleer - bye bye dubbele shiften, puzzelen, opsplitsen en voortdurend stressen over het van hier naar daar gerij. 

• als we 'dingen doen', plan ik 1 activiteit per dag. Vroeger zou ik het shoppen voor nieuwe sandalen combineren met de supermarkt en een uitstap naar de speeltuin. Nu zijn die dingen netjes gespreid over drie dagen en zijn ze elk op zich al vermoeiend genoeg.

• als we 'dingen doen', doen we ze kort en goed. We gaan naar Planckendael. Vroeger zou ik ervoor zorgen dat we sowieso elk, elk, élk beest in het park zouden zien, én ook het bijhorende bordje. Nu niet. We vertrekken om 11.30u en zijn om 15.30u alweer thuis. Kort, en we hebben maar 2 van de 4 continenten gezien (geen baby-leeuwtjes! of olifanten!). Maar mijn meisjes waren wel de hele tijd in top-vorm, hebben gezien wat ze wilden zien, en genieten thuis ook nog. Van de vrije tijd en hun speelgoed. Van geen stress voor het bad, het koken, en het avondritueel. Zalig. 

• op de Uitgeputte Dagen natuurlijk niet, maar van zodra het lukt, doe ik liever 'iets' dan een hele dag thuis rond te hangen met twee kinderen die zich vervelen. Leve de speeltuin. Mama's op de bank en go go go. Leve de provinciale domeinen met picknickweides en diertjes (de Averegten! en -gezien de eeuwige verbouwingen - onze tweede tuin: Domein van Kessel Lo!). Leve de buggy-met-plankje-wandelingen naar de supermarkt (die nemen bij ons een halve dag in beslag door het in/uit/af/op de buggy en het plankje) al was het maar voor één tros bananen.

Dingen doen dus.
En ja, ja, jaa ... ik hoop dat het er voor woensdagnamiddag ook in zit.
Dat de Uitputting blijft waar hij nu goed weg zit.  

We luisteren naar Frank.
​Die zegt buien. En onweer. 
Dus ik antwoord Pauline dat het wellicht nog maar eens De Bibliotheek wordt.
​
De pretlichtjes in haar ogen dimmen niet. 
Want we gaan dus echt iets doen. 
En in (de cafetaria van) de bibliotheek hebben ze ook ijs. 
Onze Mistinguette heeft het weer goed voor elkaar. ​