Pauline die voor het eerst helemaal op haar eigen fiets naar school fietst.
Zo trots dat ze vergeet te remmen en in de planten naast de schoolpoort eindigt. 
Bloed aan haar knie -- zij, de koningin van het Drama -- maar voor één keer kan het haar niet schelen. Mama staat erbij en kijkt er naar.
Ape-mega-trots. Uiteraard.🎈😍

Marie die in de crèche naar de Grote Groep verhuist.
Voor het potje gaat trainen en daarom geen bodies meer mag dragen.
Gigantisch trots dat ze nu hetzelfde onderhemd als grote zus aan mag.
En de hele tijd haar navel-putteke toont aan iedereen die voorbij komt. 😍🐥

Ik die eerst toeter dat ik niet aan de yoga kom om me dan niet meer te kunnen houden.
Adriene erbij sleur en me zo goed voel op de mat. 😇​

...

Dat een tweede Discipline Update op zich liet wachten, betekent dus niet dat we ten huize Trage Gazelle niet goed bezig zijn! 

Oh ja, de dips blijven komen en gaan; de energie is nog véél te wispelturig en yes, Zwaarmoedigheid kruist mijn pad vaker dan me lief is. Ik weet niet wat eerst komt. Krijg ik minder energie wanneer de donkere wolken zich in mijn hoofd samen pakken? Of word ik pas somber nadat ik eerst leeggezogen ben? Moeilijk te zeggen.

Ik weet ondertussen wel min of meer hoe me te behoeden voor de dips. Ik weet dat mijn energie schaars is. En het lijkt erop dat ik mijn leven tegenwoordig zo inricht dat ik zo weinig mogelijk van die energie kwijtspeel. Ergens weet ik zelfs ook wat te doen als het toch zo ver komt (maar dan breng ik er meestal niet de moed voor op).  

Soit ... dit is de top vijf van mijn effectieve energie-maatregelen!
#evidentvooranderenmaarnietvoormij #norocketscience #discipline

1. Slapen
En dan bedoel ik gaan slapen. Op tijd.

In ons leven zijn er tegenwoordig twee werelden.
Die waarin ik om 21u ga slapen. Dan ben ik goed gezind, vrij energiek en heb ik er zin in. Ik handel de ochtendshift kordaat en gedreven af. We zijn op tijd op school mét gewassen kinderen en volle brooddozen. Na schooltijd wacht er vers eten op de enthousiaste lege maagjes. 
De andere wereld is die waarin ik er niet in slaag om om 21u naar boven te gaan (te moe om te gaan slapen, weet je wel!?). Die wereld ziet er minder lief uit. Uitgewrongen mama, vies gezind en tam. Bad laten we voor straks, en nog zijn we te laat op school. Thuiskomen en dutje op de zetel. Ik ben suf en afwezig. Krijg al helemaal geen vers eten klaar en eindig de dag kwaad op mezelf (en mijn omgeving ;-)). 

Op de dagen dat ik moe ben is de kans op neerslachtigheid twee keer zo groot. Mijn gedachten extra zwart en de puf om er iets aan te doen afwezig. Liever niet dus. 

Discipline, met andere woorden.
En zorgen voor mezelf.

2. Buitenlucht / buiten zijn 
Het begon met wandelen, toen kwam het fietsen en nu loop ik. 

Eigenlijk doet het er niet zo veel toe wat ik doe -- het is gewoon mega-spectaculair: als ik naar buiten ga, word ik instant goed/beter/best gezind, ondernemender en realistischer -- geen zwart gepieker in mijn hoofd. Blijf ik binnen, druppelt mijn energie weg, en word ik loom, lui en lekker negatief.

Wederom: discipline.
Doe het gewoon.
Wees een Gazelle.
Elke, echt elke dag.

3. Gezond eten
Ik kan niet tegen diëten, ook niet als ze onder de noemer 'andere levensstijl' vallen. Ze hebben het omgekeerde effect op mij. Ik krijg er eetbuien van en word er alleen maar dikker, ongezonder en slechter van in mijn hoofd. 

Ik kan nog veel minder tegen fast food & kant-en-klare maaltijden. Een overblijfsel van toen ik nog een Snelle Gazelle was en alles hyper moest gaan, ook eten. Toen ging ik burn out en kwamen er nog meer kant-en-klaar toestanden. Ik raakte mijn bed amper uit en al helemaal niet in de verse groentenwinkel. 

Helaas ben ik geen keukenprinses en vind ik altijd dat ik andere dingen te doen heb dan wortels te schillen of bloemkool in roosjes te schikken. Maar sinds mijn energie terug is, doe ik echt mijn best om vers, bio waar het kan, en gevarieerd te eten & te koken. Als bij wonder zorg ik er tegenwoordig bijna elke dag voor dat ik voor de kinderen thuis komen al zoveel mogelijk voorbereid heb. Ik weet immers dat met twee meisjes die moe en hongerig zijn en in mijn benen hangen, het risico veel te groot is dat we toch snel iets uit de diepvriezer halen. En dat ik me vervolgens slecht, negatief en schuldig voel.

Niets rabiaats dus, maar wel ... discipline!
​(en minder koffie, dat ook)

4. Sociale contacten
Ik ben een Introvert van de ergste soort. Drop me op een onbewoond eiland en kom me pas vijf jaar later halen, ik vind dat to-taal niet erg. Afspreken met mensen, gesprekken voeren, volgen in een groep, bezoeken bij me thuis, ik doe dat wel eens graag maar het kost me allemaal energie. Ik ben al heel mijn leven zo, maar het is pas sinds mijn burn out dat ik me er bewust van werd, en er bewuster mee omga. Minder dus. 

Anderzijds ... anderzijds weet ik ook dat ik er heel erg van kan genieten om mijn familie, mijn goeie vriendinnen terug te zien. En graag te zien. Weet ik ook dat dingen véél minder zwaar worden als je ze kan uitspreken tegen iemand anders. Als iemand anders die dingen in perspectief zet voor jou. 

Dus ik maak er werk van. Plan sociale contacten in. Niet te veel, maar ook niet te weinig. 
Neem de draad weer op met mensen die dachten dat ik ze niet meer moest in mijn leven (wat dus niet zo was!!).

Ik doe dat niet gemakkelijk of spontaan ... => di-sci-pli-ne, jaja.

5. Zon
Ik ben er zeker van. In mijn vorige leven was ik iets Spaans. Ik leefde in het Zuiden van het Zuiden en floreerde in de zon (een cactus misschien?).

Neen, serieus. De zon. Ik heb die echt nodig.

Ook hier twee werelden. Schijnt de zon, of ben ik in een zon-land, dan kan ik de dingen aan, raakt mijn energie niet op en is mijn goesting mateloos. Zet mij te lang in grijs, kil, regenweer en ik kwijn weg. Het klinkt belachelijk maar wie me een beetje kent, bevestigt het gewoon.

Dus ... rationaliseerde ik vroeger zon-reisjes of city-trips naar het Zuiden kapot (mijn ecologische voetafdruk / nuttigere zaken te doen / cuanto cuesta?) - en heb ik er ook niet al het geld voor - ik ga toch proberen om genoeg zon-bestemmingen in mijn jaarkalender te duwen. 

Geef toe, dat is toch een leuke vorm van ... DISCIPLINE!!!!??!!

Zonnige groeten en tot bij de volgende update!
😅​😎​🤗​❤️​

* Deze post wordt niet gesponsord ;-) - zoals geen enkele van mijn posts trouwens :-) ;-)

Een bekentenis

In mijn Discipline Update #1 kondigde ik aan dat ik weer aan de yoga zou gaan. Een klein trukje om mezelf onder druk te zetten en het ook écht te doen. Want, ow yes, mijn tweede Discipline Update zou met zwier beschrijven hoe goed het ging, hoe soepel mijn lijf werd en hoe zen mijn geest.

Nada ... 

Discipline Update #2 bleef uit. Veel erger: de yoga bleef uit! 

Ja: ik was 's avonds te moe.
Ja: ik voelde mij daar schuldig over.
En ja: ik wist dat als ik mijn goede vriendinnen Adriene of Tara erbij zou halen we samen zouden GAAN, dat ik er deugd van zou hebben én ook voor de volgende dagen in flow zou raken.

Maar neen: ik bracht het niet op.

On the bright side: de directe aanleiding was weg!
Het voornemen was om 's avonds aan yoga te doen en zo de spanning uit mijn lijf en mijn barstende kop te halen. Ineens was dat niet meer nodig. Ging ik nog op maandag naar de dokter omdat ik al twee weken mega-cocktails van Ibuprofen en Dafalgan naar binnen werkte; op woensdag was de pijn weg. En bleef weg. Hoera! Het hoofdpijn-dagboek dat ik had meegekregen bleef leeg, de doorverwijzing naar de neuroloog bleek niet nodig en de medicijnen-doosjes verdwenen terug in de kast. 

Bovendien ... op één of andere organische wijze ontstond er spontaan een ander, ook constructief, avondritueel waar ik zeer van geniet.

En dat brengt me bij ...

De tip!

Toen Marie geboren werd kregen we een zeer fijn cadeau. Een dagboekje met elke dag 5 lijntjes om een moment, haar dag, haar mood en mijlpalen te beschrijven. Huiswerk voor ons dus, maar ik vond het helemaal geweldig. Voor Pauline hielden we nooit een boekje bij met eerste stapjes, eerste woordjes, grappige uitspraken; maar dit zou werken, ik voelde het. Ik vloog erin en was zelfs zo enthousiast dat ik meteen voor mezelf en voor Pauline ook een boekje kocht. En invulde! In het begin elke avond, na een tijdje nog maar één keer per week, per maand, en toen niet meer. 

Tot een paar weken geleden dus.
De boekjes springen in mijn oog, ik lees en ontdek mooie, soms trieste momenten die totaal vervaagd waren. Ik ben ontroerd door al dat groot en klein (on)geluk en zet me er weer aan. 

En zo schrijf ik elke avond de dag van ons af -- Pauline voor het eerst in haar leven een aanbidder --> vereeuwigd; Marie rolt voor het eerst over de vloer van de supermarkt en bijt blauwe plekken in andere kinderen --> 't staat erop; mama verstuurt haar eerste sollicitatiebrief sinds lang en is verdorie zenuwachtig --> ook vereeuwigd.

En ja, dat gaat wel. Moeiteloos.
Noem het mijn meditatie, mijn dankbaarheidsjournal of mijn avondritueel, het is wat het is.
Mijn rug wordt er niet soepeler van, maar mijn geest is wel zen. 

En ... binnen vijf jaar geven we onszelf een leuk cadeau waarin al onze affrontelijke ups en downs vastgelegd zijn.
​Ha!
;-)

P.S. Hou jij een dagboek bij? Heb je een avondritueel? Of doe je wel aan yoga? Laat het me weten, ik ben benieuwd (en steeds op zoek naar nieuwe zen-gewoontes :-D)!