trage gazelle
  • Home & Blog
  • Over mij
  • Gazelle in de slow lane
    • Over de slow lane
    • Chronologisch >
      • Proloog
      • Zomer 2015
      • Najaar 2015
      • De crash
      • November 2015
      • December 2015
      • Januari 2016
      • Februari 2016
      • Maart 2016
      • April 2016
      • Mei 2016
    • In een lijstje
    • Links
  • Home & Blog
  • Over mij
  • Gazelle in de slow lane
    • Over de slow lane
    • Chronologisch >
      • Proloog
      • Zomer 2015
      • Najaar 2015
      • De crash
      • November 2015
      • December 2015
      • Januari 2016
      • Februari 2016
      • Maart 2016
      • April 2016
      • Mei 2016
    • In een lijstje
    • Links

De connectie. Ze zit overal, moet je weten.

15/9/2017

12 Reacties

 
Foto
Afbeelding van Pinterest
Er was dat moment in de vergaderzaal. De spanning voor die belangrijke vergadering die zo meteen zou beginnen. Onze bazin - die het allemaal in goede banen zou leiden - was nieuw en zenuwachtig -- alleen wij zagen dat. Maar geen nood: wij werkten hier al lang en als het dan toch mis zou gaan, zouden wij haar helpen. Dat voelde je. En toen ... het ging niet eens echt mis, maar op het moment dat de bazin even haar trappers verloor -- alleen wij merkten dat -- en mijn collega - een topper, echt waar - het vlotjes van haar overnam, legde mijn bazin haar hand op de hare. En liet die daar even liggen. Twee handen op elkaar, voor iedereen die het wilde zien. Ik vond het prachtig. Zo dankbaar, zo oprecht en kwetsbaar in die voor de rest gigantisch zakelijke vergaderzaal. Geen woorden, wel veel connectie. 

En er waren die ochtenden van de voorbije week. Waarbij Marie-van-twee voor het eerst in haar leven naar school ging en elke keer opnieuw dacht dat we haar voor immer en altijd zouden achterlaten. Paniek in haar hele wezen en veel tranen -- ja, mijn hoofd wist dat het snel over zou gaan, maar neen, mijn hart voelde het zo niet aan. De mama's, en de papa's, die op de speelplaats zomaar in mijn schouder knepen, een knipoog stuurden, hun verhaal vertelden en een troostend grapje plaatsten. Ja, dat deed deugd. Connectie, weet je wel. 

Die momentjes - totaal niets spectaculairs, maar in al hun kleinigheid vormden ze voor mij een bewijs en zinderen ze na. Want sinds een lieve lezer deelde hoe ze diepgang en connectie mist, is dat woord aan me blijven plakken en zie ik het overal. Ze beschrijft haar gevoel van alleen staan, en ja ik begrijp haar. Zo heb ik het jarenlang, mijn hele leven tot nu eigenlijk, ook gevoeld. Mensen genoeg om je heen, familie, vrienden, framily, maar als puntje bij paaltje komt, moet jij het alleen gaan doen, is er niemand die tot je kern doordringt en sta je er weer maar eens alleen voor. 

Het was mijn overtuiging, mijn grondgevoel, het was hoe ik leefde. Het was de reden waarom ik maskers gebruikte, mijn gevoel en mijn woorden inslikte, geen hulp vroeg. Ik deed het wel alleen. 

Tot mijn crash, tot mijn schil openbrak en de gevoelens, de woorden, de pijn wel kwamen. Eerst probeerde ik ze nog harder weg te duwen. Dan, plots eigenlijk, gaf ik het op en praatte ik, schreef ik brieven en een blog. Hoe meer ik deelde, hoe meer connectie ik voelde, hoe meer ik begreep en zag hoe mensen me wel kenden, wel meevoelden, er wel. voor. mij. wilden. zijn. Niet één keer, maar altijd. Niet alleen oude bekenden, maar ook nieuwe mensen in mijn leven. 

En zo. En zo geloof ik sinds een dik jaar wel in connectie, zie ik het overal, vind ik zelfs dat het makkelijk voor het rapen ligt. Dat is -- op voorwaarde dat ik het wil zien, me eraan wil overgeven, en er zelf iets wil insteken. 

Mja ... terwijl ik het hier zo neerschrijf voel ik me een beetje een pastoor, een Jezus met een blijde boodschap. Maar ik wil het toch gezegd hebben. Voor al zij die met dat rotte grondgevoel leven. Die vinden dat ze alles alleen moeten doen en no matter what alleen zullen blijven. Ik oordeel niet, ik voel ze wel en ik vrees de dag dat ik er zelf terug naar ga. Maar ik wil dat ze weten: het hoeft niet zo te zijn*.

* * *

* maar wel zoals in dat ene liedje: nobody said it was easy ... ;-)
12 Reacties
Martine Mertens
16/9/2017 12:30:05

Wat ben ik blij dat je blijft schrijven...dank je voor dit heerlijk stukje connectie. Fijn weekeinde nog xx

Antwoord
Trage Gazelle
17/9/2017 11:11:12

? fijne zondag Martine!

Antwoord
Anna Berg link
16/9/2017 12:30:37

Mooi logje, gazelle. Ik vind ze superbelangrijk, die connectie, maar ik zie ze niet overal. Mijn opgroeigezin drijft steeds verder weg. Of ik van hen. Maar hoe ik nu leef en verbind, is het meer dan oké. Fijn weekend.

Antwoord
Trage Gazelle link
17/9/2017 11:10:00

Dag Anna, ja misschien was 'overal' wat optimistisch ... er zijn mensen waar ik me ook niet mee verbind, maar gelukkig betekent dat niet dat ik mijn nieuwe 'geloof' in connectie en verbinding verlies ... Fijne zondag (met veel zon).

Antwoord
Sofie link
16/9/2017 13:30:52

Die hele aardverschuiving in manier van denken die jij zo mooi omschrijft heb ik ook gehad. Al die zorgen en stress kunnen inruilen voor vertrouwen, zoals je zegt niet gemakkelijk maar wel een hele opluchting.

Antwoord
Trage Gazelle link
17/9/2017 11:14:28

Ja zo is! Vertrouwen, daar draait het volgens mij in deze heel hard om ... x

Antwoord
Kathleen link
16/9/2017 22:11:49

Dat is wat Brené Brown in haar boek over kwetsbaarheid beschrijft als: "hardwired for connection", ofzoiets. Dat zit heel diep in ons ingebakken, die drang naar verbondenheid, dat is onze ware natuur. Dat leven in groep en zorgen voor elkaar.
Ik persoonlijk heb dat hier in dit Spaanse dorp van 8000 inwoners geleerd. En sindsdien durf ik dit te doen: https://allesuitdekast.wordpress.com/2017/08/27/migraine-and-yet-a-beautiful-day/
(Ja, sorry, referentie naar eigen blog, maar zo moet ik het niet allemaal opnieuw uitleggen en het sluit naadloos aan bij deze post van jou.)

Er is niets wat mij gelukkiger maakt dan dat gevoel van liefdevol verbonden te zijn met anderen, en ik heb de indruk dat vrijwel alles wat we doen wat zin geeft aan ons leven uiteindelijk daarop neerkomt.


Antwoord
Trage Gazelle link
17/9/2017 11:05:37

Ja dat stuk van jou had ik gelezen, vond het heel mooi en ik dacht toen nog 'zoiets durf ik nog niet te doen'; maar oh, ik wou dat ik het wel kon!!!!

Antwoord
Kathleen link
17/9/2017 17:36:38

Het heeft mij ook heel vele moeite gekost om het te doen hoor, en het was ook omdat ik echt geen alternatief had (geen grootouders beschikbaar en man aan het werk de hele dag). Zéér veel schroom voor moeten overwinnen...

Antwoord
Helga
25/10/2017 01:24:15

‘Jesus met de blijde boodschap’
:)

Mooi stukje alweer!

Antwoord
Enerziek
6/11/2017 16:48:11

Wat een prachtig stukje. Ik ervoer het vandaag ook, échte connectie, door een babbeltje met mijn vroegere teamgenoten en met de dokter. Over de essentie van de burnout, zonder die eeuwige doekjes en die voorzichtigheid. Ook al waren het maar een paar zinnen die werden uitgewisseld, en ging het daarvoor en daarna over andere dingen, er ging ZULK een troost uit van die oprecht geopende oren. Ik kwam trillend thuis (misschien ook door dat spitsverkeer dat ik normaalgezien niet heb wegens mijn uren, goddank), kreeg een giga knuffel van de echtgenoot die aan een blik op mijn gezicht voldoende heeft en nu ga ik op mijn yogamat liggen. Cadeautje aan mezelf.

Antwoord
Trage Gazelle link
6/11/2017 22:38:41

Zalig. En ja, als ze er is, die connectie, dan gaat die gewoon recht naar je hart; zo puur.

En zo leuk om je hier nog eens te lezen!

x

Antwoord



Laat een antwoord achter.

    Over mij

    Foto
    Evenwicht en contentement. 
    Dat is alles wat ik nodig heb.


    Archief

    Augustus 2020
    Juli 2020
    Juni 2020
    Mei 2020
    April 2020
    December 2019
    November 2019
    Oktober 2019
    Augustus 2019
    Juli 2019
    Juni 2019
    Mei 2019
    April 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    Oktober 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015


    Categories

    Alles
    40 Dagen Bloggen
    Alles Of Niets
    Bezield Leven En Werken
    Burn Out
    Combinatie Werk En Gezin
    Dat Moment Wanneer
    De Macht Der Gewoonte
    Discipline
    Echter Leven
    Familie
    Feest
    Gezond Eten
    Goeie Gewoontes
    Herstel Van Burn Out
    Het Leven Zoals Het Is
    Klein Geluk
    Kwetsbaarheid
    Leven En Dood
    Mama Zijn
    Mijn Hoofd Zegt Klik
    Mindfulness
    Moe Zijn
    Ontspannen
    Ontspullen
    Paniekaanval
    Perfectionisme
    Reizen
    Schuld
    Slapen
    Trager Leven
    Weekend
    Yoga
    Zelfzorg


    RSS-feed