De macht der gewoonte #2 -- de 5am club

Dit stuk is het tweede in een reeks over gewoontes. 
Op een dag besliste ik om niet in voornemens te blijven steken maar om ook echt naar mijn doelen toe te werken door ze op te breken in acties en goeie gewoontes. En … sinds toen veranderde mijn leven. 

Gewoontes zijn hip, en cool, en ubertof omdat ze de dingen makkelijk en bereikbaar maken. Door bepaald gedrag aan je automatische piloot toe te vertrouwen hoef je niet steeds maar weer flink te zijn en op je wilskracht beroep te doen. Ik schreef al eerder over mijn goeie gewoontes qua Slaap. Daarover lees je hier. 

Mijn tweede secret ingrediënt voor een leven met meer energie en meer goesting: vroeg opstaan.
​En daarover gaat dit stuk. ​​

Afbeelding van Pinterest.

Hoe komt het eigenlijk’, vraagt mijn collega die altijd alles als eerste opmerkt, 'Hoe komt het dat jij tegenwoordig vroeger uit je bed valt?’

Ik lach met haar vraag.
Want ja, het is waar dat ik de laatste dagen vroeger op het werk verschijn. Sinds september werk ik niet meer op woensdag- en vrijdagnamiddag en ja, die dagen ben ik vroeg op het werk om ook vroeg bij mijn kindertjes te kunnen zijn. Goed opgemerkt van haar. 

Maar ik lach ook, want neen, het is niet waar, want bijna al zolang ik me kan herinneren val ik even vroeg uit mijn bed, meer nog, ben ik lid van de ‘5am club’. 

Ik ben een ochtendmens
Ik ben een ochtendmens – dat is zo. Vergelijk de bioritmes van Manlief (avondmens pur sang) en mij, en je komt tot een zielig aantal uurtjes dat wij samen in bed liggen. 

Als kind vond ik het saai om zo vroeg wakker te zijn. Ging ik ergens logeren, moest ik 's ochtends sowieso uren wachten voor mijn vriendinnen of nichten er ook maar aan dachten hun eerste oog open te doen. En erger: als uitgaande puber en student was het gigantisch uitputtend om ook na een avondje stappen klokvast om 5 uur wakker te worden. 

Tegelijkertijd ontdekte ik dat die vroege uurtjes veel waarde hadden. 
Toen mijn ouders in het diepste van hun pre-scheidingscrisis zaten en ik een tiener was die dacht dat zij degene was die het gezin draaiende moest houden, gebruikte ik de uren tussen 5 en 7 om wassen te draaien, op te hangen, te strijken. Ik kookte, waste af, ruimde ons huis op. In alle bescheidenheid -- dat hielp. Het gaf mijn leven, en het huishouden, structuur in een voor de rest rottig-chaotische thuissituatie. 

Het vroeg opstaan bleef renderen. Als student in de blok waren de zaligste en meest productieve uren die van de vroege ochtend. Als werkmens zonder kinderen, zat ik vaak als allereerste op kantoor en verzette ik bergen in een leeg en stil kantoorgebouw. Als werkmens mét kinderen, vond ik het bijzonder productief om in alle vroegte van thuis uit mijn mails weg te werken en anderen te briefen. Handig want zo kon iedereen alvast voor mij aan het werk gaan, terwijl ik de kinderen dropte en in de file stond (die file diende dan weer voor conference calls - geen enkele minuut mocht verloren gaan, remember).  

En toen kwam de burn out en werd slaap mijn hoogste goed. Na de burn out verplichtte ik mezelf om langer in bed te blijven liggen – bang voor de doem van het slaaptekort. Maar heel stilletjes aan kwam het oude ritme vanzelf weer terug. Je bent lid van de 5am-club of je bent het niet. 

Dus ook nu, nu er 's ochtends geen werkmails weg te werken zijn of mensen gebrieft hoeven te worden, maak ik er bewust een punt van om stipt om 5 uur op te staan en geniet ik van mijn ene uurtje tussen nacht en dag. Voor het eerst in mijn leven zet ik mijn ochtendgloren echt in voor dingen die ík belangrijk vind en merk ik hoeveel verschil dat maakt in mijn leven. 

Wat ik dan doe 's ochtends?
Het is routineus hoor - wat had je gedacht ... Ik gebruik mijn dagen in een vast patroon. Om tot dat patroon te komen, heb ik me op een dag neergezet met een wit blad voor mijn neus. Daarop schreef ik alles wat ik belangrijk vind en waardevol op dit moment in mijn leven. Door een paar van die dingen uit te kiezen en in een patroon te gieten zorg ik ervoor dat ze ook echt gebeuren. Van doel naar actie, weet je wel ...

​Op maandag, woensdag en vrijdag ga ik lopen tussen 5 en 6uur.
Op dinsdag en donderdag gebruik ik dat uur om alvast te koken -- op die manier staat het eten klaar wanneer we 's avonds thuis binnenvallen en hoeven wij geen hysterische naschoolse toestanden meer te doorstaan. In het weekend doe ik mijn administratie, plooi ik was of schrijf ik aan mijn blog. 

En elke, echt elke dag doe ik 10 minuten aan "agenda-beheer'. Het verschil, echt waar, -- bye bye dagen van rommelig moederschap waarop zwemzakken, verkleedkleren of briefjes voor de juf vergeten werden. 

Klinkt allemaal niet wereldschokkend of heel erg spectaculair, maar voor mij is het feit dat ik er nu consequent in slaag om aan sport te doen, en iets beter georganiseerd te blijven Zalig. Magisch. Goud. 

En neen, ik lees niet, ik mediteer niet, ik werk niet aan een boek. Allemaal dingen die ik er ook doodgraag bij wil nemen, maar die in deze fase van mijn leven even tweede plan zijn. Want ook dat geloof ik: als je inzet op teveel verschillende dingen, moet je je gaan forceren en gebeurt er op de duur niets. Focus is key. 

Het is (g)een zaak van wilskracht
Wanneer mensen me hierover horen, krijg ik vaak de opmerking dat ik over een gigantische container wilskracht moet beschikken. Maar dat is het juist niet. Ik ben gezegend met een ochtendlijk bioritme. De dingen die ik 's morgens kan doen, kosten me het minste moeite en -- omdat het allemaal volgens routine verloopt -- net helemaal geen wilskracht (meestal toch). Integendeel, ik zou het pas vreselijk vinden om bijvoorbeeld 's avonds nog te moeten gaan lopen, en dan de hele dag dat 'moeten' boven mijn hoofd te voelen hangen. Neen, ik handel liever de dingen 's ochtends af en draai dan de hele dag op mijn goed gevoel; op de trots op wat ik al gepresteerd heb. 

En ja, dat betekent ook dat ik vroeger ga slapen. Vaak lukt dat ook niet, maar ik doe wel mijn best om rond 22u naar bed te gaan. Saai, ja. En hier is wel echt wilskracht voor nodig. Soms wel een hele container. Maar ik vind dat belangrijk. 

Be wise, early rise
Pas later ontdekte ik dat de 5amclub een boek en een beweging is, dat Miracle Morning een ander boek is, dat één van mijn guru's, Brian Tracy, het over 'golden' morning heeft. Hoe ze het ook noemen, allemaal gaan ze over datzelfde principe: hoe je je dag 's ochtends inzet, maakt het verschil in hoe je de rest van je dag, je maand, je leven beleeft. Je focust op dat ene ding dat zo belangrijk voor je is, en handelt dat dan 's ochtends af. 

Moeten we nu met z'n allen om 5 uur uit bed rollen?
Ik denk het niet. Ik geloof nooit dat het realistisch is voor non-ochtendmensen om cold turkey te gaan en vanaf morgen ook om 5 uur uit bed te rollen. Kijk, ik ben een ochtendmens, dat is zo. Mijn natuurlijke uur ligt rond vijf uur en ik hoef niet veel moeite te doen om vroeg op te staan. Maar als jij niet zo bent, dan denk ik dat het wijzer is om te beginnen met elke dag 5 of 10 minuten vroeger op te staan, en vast te omlijnen wat je met die extra tijd gaat doen (focus helpt echt!), en zo verder uit te breiden -- of niet. Want dat vroeger opstaan helpt om doelen in je leven te bereiken, ja, dat geloof ik wel.

En dan nog dit ...
Voor je afknapt, lees dan toch nog eerst even over deze man. Hij leeft in Korea, heeft een Koreaanse vrouw en zoon en wilde al heel erg lang zelf ook Koreaans leren. Alleen de taal is zo moeilijk en het kwam er maar niet echt van. Tot hij op een dag stilstond bij wat hij echt belangrijk vond en welk ding zijn leven zou veranderen. Hij kwam natuurlijk uit bij ... Koreaans leren. En hoe hij daar systematisch aan wilde werken. De dag erna begon hij met vroeger op te staan. Stelselmatig leerde hij Koreaans bij, meer en meer en meer. Zijn leven is sinds toen veranderd. En dat van zijn vrouw. En zijn zoon.

​Amen.