Gazelles leven zoals het is - September

Nu is het zaterdag.
En we beleven hem op zijn heerlijkst. Ik op een barstoel in onze keuken, achter me, in de zetel met een iPad, mijn meisjes. Buiten is nog donker en, op een tunetje hier en daar, is het huis stil. De ochtend ligt nog eindeloos lang voor ons -- de eerste hobby begint pas na 10u, pure luxe.

Ik heb er deugd van, rust in mijn huis, rust in ons programma, rust in mijn hoofd. September is - ik had het voorspeld - druk, razend druk, maar fijn gedoe. We doen veel, er komt zoveel op ons af; we proberen hobby's uit, we groeien samen in het tweede leerjaar, we gaan wandelen, krijgen vriendjes op bezoek, gaan naar info-avonden en bedrijfsfeesten, we zien het kil worden, dan weer warm, nu toch herfst. Bestaande vriendschappen lopen door en andere draden worden na een zomerpauze weer opgepikt.

Drukke tijden.
Fijne tijden.

*
​
Op een avond rijd ik van Leuven naar Mechelen op een uur dat de avondfiles verdampt zijn en de lucht roze kleurt. De leegte op de baan maakt leegte in mijn hoofd, mijn hersenspinsels zinken neer, ik voel eindelijk rust. De terugrit -- Ik heb de weg voor mij alleen en het idee lonkt om door te rijden, de nacht in, naar ergens weg van hier.

*

Een andere avond zie ik een vriend in Brussel. We kennen elkaar van onze tijd in Madrid samen, zo'n 17 jaar geleden, we werden dan allebei globetrotters en de laatste keer dat we elkaar zagen was 10 jaar geleden in Bangkok. Het is een fijn weerzien, ongedwongen en alsof er geen 10 jaar maar 10 maand tussen ligt. Nog in Brussel ga ik op zondagavond op stap met de beste vriendin. We praten, eten, wandelen, beleven de été indien op zijn mooist.

*

Een zwemles-mama vraagt ons na de les voor pizza thuis. Ongepland. Manlief is op cursus en ik zeg ja. Het is laat en toch maakt ze de pizza's helemaal zelf -- een bianco voor mij en één met salami voor de meisjes. Onze babbels gaan diep - er is connectie en I am loving it. De week erna eten we samen friet in ons huis (ik maak de friet niet zelf ;-) ) en zetten we onze gesprekken verder. Top.

*

De juf van het tweede leerjaar laat ons in bankjes zitten waarvan het ijzer in mijn knieën duwt. Ze is grappig, licht chaotisch en laat alle ouders een briefje naar onze kinderen schrijven. Ik zie smileys, hartjes en veel kruisjes. Een papa krijgt de slappe lach om een insider joke die hij naar zijn zoon schrijft.

*

Drukke tijden.
Fijne tijden.