Iets over terug gaan werken

4 maanden thuis en tussen de slappe, slaperige, moedeloze dagen tekent zich voorzichtig een dansend patroon af van lichte, blije, energieke dagen. Met de energie komt ook de goesting terug. Goesting om terug in een 'normaal' leven te stappen en te werken. 

En tegelijkertijd slaat de stress op mijn maag als ik denk aan teruggaan. 
Als er één ding goed is geweest aan de val van Marie, dan is het wel dat die mijn zingeving rond leven en werken heeft scherp gesteld:

1. Ik wil niet ... meer terug naar mijn oude leven. 
Uitgeput was ik van mijn dolle leven, van altijd te lopen, van nooit tijd te hebben. Geen tijd voor mijn kinderen, geen tijd voor mezelf, voor mijn man. Ik voelde me schuldig overal. Ik was mager geworden en had last van hartkloppingen. Het ongeluk van Marie en de burn-out die daarop volgde heeft mijn, onze, manier van leven heel hard in vraag gesteld. En het duidelijke antwoord is dat ik die oude manier niet meer wil en kan.

Dus ja, ik beschouw het moment waarop onze baby kantelde en over kop ging, ook het kantelmoment in mijn leven. Ik hoop dat De Vieze Val me er altijd aan herinnert dat ik op zoek ben naar anders. Naar meer ruimte en tijd voor mezelf, voor mijn kinderen, voor mijn gezin.

Maar wat dan wel? Anders en bij dezelfde werkgever? Is dat haalbaar? Ben ik genoeg veranderd? Gaan zij mijn verandering willen zien? Ik panikeer al als ik eraan denk.

2. Ik wil wel ... bezield leven en werken.
Ik wil bovendien ook geen Métro-boulot-dodo leven meer. Ik wil iets zinvols doen in mijn leven en mijn werk. Iets waar ik me zelf kan achter zetten, iets waarvan ik vind dat het meerwaarde heeft en iets teruggeeft aan de maatschappij. 

Pas op, niet dat ik tot nu toe niet aan mijn trekken kwam in mijn werk. Ik was altijd gepassioneerd door wat ik deed, dus daar geen klagen van. Maar nu wil ik het anders.  

Kan ik mijn nieuwe gevoel van 'op-zoek-naar-bezieling', verantwoordelijkheid én zelfzorg genoeg in mijn oude job leggen? Haal ik daar eigen- en meerwaarde uit? 

Time will tell. 
Ik reken erop dat -zoals altijd in mijn leven - de puzzelstukken ineens in elkaar vallen en ik  De Balans vind!