Ik wil alles.

Afbeelding van weheartit.com

Het is de manier waarop ze daar zo zit. Haar haren - losjes opgestoken in een snelle dot; haar blik - denkend, in het scherm van haar laptop geboord; en haar vingers in de aanslag voor haar toetsenbord. Pure concentratie -- op dit uur van de dag kan het nog -- in een hip en schandalig mooi landschapskantoor in Leuven.  

10 seconden, max,  zie ik haar - de tijd om het plein van het verder nog lege bedrijvenpark over te fietsen - een flits, maar zo vertrouwd om exact te weten hoe de rest van haar dag zal verlopen. Om 9u verandert deze denker in een sprankelende energiebrok. De haren gaan los en charmant en hyperprofessioneel worden klanten ontvangen, nieuwe projecten gepitcht (en gewonnen), strategische presentaties gegeven, brainstorms geleid. Ze fladdert van de ene vergadering naar de andere, onvermoeibaar, niet uit haar lood te slagen. Tussendoor werkt ze een stroom van telefoons, mails en een gezonde wrap met gembersap weg. Ze zet de puntjes op de i bij het creatieve team en stuurt grafische ontwerpen bij waar nodig. Zij is de Queen van de Deadlines en juniors, seniors en de bazen van het reclamebureau vrezen en vereren haar; haar klanten willen uiteraard niemand anders. Om 19 of 20 of 21u zal ze daar weer zitten, broedend aan de laptop, pumps nonchalant uitgeschud onder haar werktafel -- de delivery pizza of Thaïse kippensoep onderweg. 

Yep. Been there done that en o. mijn. God. wat komt het allemaal heftig binnen. Dat ene beeld, die 10 seconden, ze zetten een deur wagenwijd open. Een stortvloed van herinneringen, beelden, gesprekken, gevoelens kruipt onder mijn vel, in mijn hoofd, grijpt naar mijn keel. Ik snap mezelf niet. Ik wil haar zijn, ik wil dààr zijn. Ik wil ook gaan. En tegelijkertijd ook he-le-maal niet. Ik wil ook teams briefen en klanten verleiden, knettergekke uitdagingen verslaan en 's avonds met blote voeten pizza eten met de collega's. En neen, neen, NEEN, tegelijkertijd wil ik hier heel hard weg. Wil ik wat ik nu heb - combineerbaar werk, met tijd voor mezelf (ahum), mijn man, mijn kinderen, geen werk mee naar huis, en vrije weekends. Ik wil alles. 

Fijoew, 18 maanden geleden al dat ik de laatste deur hier achter me toegooide en nog slaat het loeihard in mijn gezicht. Maar ook -- 18 maand geleden, amper. En kijk, kijk nu toch, hoe mijn leven zo gigantisch veranderd is.

's Avonds surf ik nog eens naar de website van mijn oude bureau. 
En besluit dat het nu allemaal goed is. Prima zelfs. Uitstekend.

Jaja ;-)