|
Ik sta aan de zelf-scan-kassa van de Delhaize met courgettes, tonijn, een zakje sla ... en ik voel me de koningin van de supermarkt.
Wat een overwinning: 1) ik ben zoals voorgenomen naar de supermarkt gegaan (en heb dus niet mijn plannen geschrapt om recht naar huis, op de zetel te gaan crashen) 2) ik kon met een helder hoofd mijn vijf dingen uit de rekken vissen (en moest dus geen dansende rayons en zwalpende rekken trotseren) 3) ik heb mijn kaart en mijn producten vlekkeloos gescand (en heb dus niet eerst een half uur zitten staren naar het pakje in mijn handen omdat ik vergeten was wat ik ging doen) 4) ik heb alles betaald (en moet dus niet zonder boodschappen afdruipen omdat ik mijn betaalcode ben vergeten) Fieoew. Het hoekje met geluk zit vandaag in de supermarkt en na één week Paasvakantie alleen thuis met mijn Ladies kan ik het wel gebruiken. Ze zijn bijna alle dagen naar hun liefste oma's mogen gaan, maar elke avond was ik uit-ge-teld en lag ik samen met hen om 20u in bed. Sinds vandaag is Marie's crèche weer open en gaat Pauline op dag-kamp en, man man, wat ben ik blij dat het gewone ritme zich weer herstelt. Manlief zit de hele week in een Zuiders land voor werk, maar we gaan dat hier niet aan ons hart laten komen.
2 Reacties
Ooh, wat ben ik blij te lezen dat ook andere mensen moe zijn, om 20u in bed kruipen als hun kinderen slapen, ... Ik wens het niemand toe, maar soms ben ik zo blij dat anderen ook vertellen hoe moe ze zijn en hoe een chaos je kop kan zijn, ... Ik voel me vaak zo eenzaam als vermoeide kluns :).
Antwoord
15/4/2016 11:03:44
Je bent zeker niet alleen! Vroeger vocht ik er tegen, ik wilde echt niet gaan slapen als ik eindelijk wat tijd voor mezelf (lees: voor mijn werk) had. Met het gevolg dat ik compleet uitgeput raakte en de volgende dag een cranky, ongeduldige en onverdraagzame mama was. Dus daar doe ik nu niet aan mee (maar ik vind het nog altijd niet tof om om 20u te gaan slapen ;-)).
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
Zo ....... werkt het bij mij.
Pas als ik de letters op het scherm zie verschijnen, worden dingen echt en begrijp ik ze beter. Daarom tokkelde ik hier mijn verhaal neer toen ik burn out was. Ik was ziek en vond weinig online verhalen 'van binnenuit'. Schrijven dus, over het mijne. Voor de anderen, maar even goed voor mezelf. Ondertussen gaat het pakken, tonnen, eigenlijk helemaal beter. Ik kruip van onder mijn steen en stap er weer in, in dat 'normale leven'. En ja, ik vind dat spannend. Lees maar mee en laat me weten wat je denkt. De bijhorende prentjes vind je bij de vrienden van Instagram. Gegroet! tragegazelle(at)gmail(dot)com Archief
September 2017
Categories
Alles
Start hierOp de hoogte blijven? |
