trage gazelle
  • Home & Blog
  • Over mij
  • Gazelle in de slow lane
    • Over de slow lane
    • Chronologisch >
      • Proloog
      • Zomer 2015
      • Najaar 2015
      • De crash
      • November 2015
      • December 2015
      • Januari 2016
      • Februari 2016
      • Maart 2016
      • April 2016
      • Mei 2016
    • In een lijstje
    • Links
  • Home & Blog
  • Over mij
  • Gazelle in de slow lane
    • Over de slow lane
    • Chronologisch >
      • Proloog
      • Zomer 2015
      • Najaar 2015
      • De crash
      • November 2015
      • December 2015
      • Januari 2016
      • Februari 2016
      • Maart 2016
      • April 2016
      • Mei 2016
    • In een lijstje
    • Links

Schuldig, schuldig, schuldig ...

9/3/2016

0 Reacties

 
En zo voel ik me alweer Schuldig ... 
Over onze Marie. 

Over hoe ik haar tot de gezegende leeftijd van één jaar nog 's nachts flesjes bleef geven. Tot groot schandaal van Kind en Gezin, en zowat iedereen rond ons. Het ging niet anders. Het was overleven. Het was, als ze voor de vierde keer wakker werd, de enige manier om in mijn korte nachten van amper 4-5 uur slaap toch nog even haar en mijn ogen dicht te doen. 

Ik heb het altijd geweten. Dat het die nachtelijke flesjes waren die haar beentjes en wangetjes mollig en bollig maakten. Maar dat zou er wel uitgroeien, toch?

Op onze 15-maand afspraak bij Kind en Gezin zegt de verpleegster het eerst nog voorzichtig. Dat ze nogal hoog op de curve zit voor gewicht, tov haar lengte. De dokter is directer. Dat Marietje best mollig is en dat die nachtvoedingen van weleer er wellicht voor iets tussen zitten. Dat we moeten opletten. Ze zegt er meteen bij dat het geen probleem is en dat alles er wel af zal gaan, maar traag. 

Schuldig, schuldig, schuldig ...

In mijn hoofd denk ik al dat ik onze jongste heb opgezadeld met een onverzadigbaar hongergevoel. Met slechte eetgewoontes en een laag zelfbeeld. Egoïstisch voel ik me ... dat ik niet eerder aan de noodbel getrokken heb. Dat ik haar nacht na nacht die flesjes gaf, in plaats van te doen wat ik wel bij haar grote zus deed toen die onze nachten onmogelijk maakte - uuuuuuuren door de kamer te lopen, al wiegend, zingend, omver vallend van de slaap. 

Ok, ze heeft mollige beentjes. Maar ze dabbert er wel het allerschattigst mee rond, schattiger dan alle andere baby's op het westelijk halfrond. Neh.
0 Reacties



Laat een antwoord achter.

    Over mij

    Foto
    Evenwicht en contentement. 
    Dat is alles wat ik nodig heb.


    Archief

    Augustus 2020
    Juli 2020
    Juni 2020
    Mei 2020
    April 2020
    December 2019
    November 2019
    Oktober 2019
    Augustus 2019
    Juli 2019
    Juni 2019
    Mei 2019
    April 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    Oktober 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015


    Categories

    Alles
    40 Dagen Bloggen
    Alles Of Niets
    Bezield Leven En Werken
    Burn Out
    Combinatie Werk En Gezin
    Dat Moment Wanneer
    De Macht Der Gewoonte
    Discipline
    Echter Leven
    Familie
    Feest
    Gezond Eten
    Goeie Gewoontes
    Herstel Van Burn Out
    Het Leven Zoals Het Is
    Klein Geluk
    Kwetsbaarheid
    Leven En Dood
    Mama Zijn
    Mijn Hoofd Zegt Klik
    Mindfulness
    Moe Zijn
    Ontspannen
    Ontspullen
    Paniekaanval
    Perfectionisme
    Reizen
    Schuld
    Slapen
    Trager Leven
    Weekend
    Yoga
    Zelfzorg


    RSS-feed