Over de 'blessings' van een zieke Gazelle

Mijn trouwe crowd hier weet dat al - mijn blog-output verloopt recht evenredig met mijn eigen energiepeil. Dus als het hier weer even stil blijft, weet dan: deze Gazelle ligt ziek in bed. De diagnose schommelt ergens tussen virale gastro-enteritis en buikgriep; en welk van de twee het is, kan me niet schelen maar ik voel me al sinds zaterdag ellendig, echt ellendig. 

Gelukkig blijft mijn gemoed wel zonnig en heb ik ook al enkele voordelen aan mijn bedlegerigheid ontdekt: 

- door er zo eventjes van tussen uit te zijn en aan de zijlijn van ons gezinsleven te staan, voel ik nog harder hoe verliefd ik op ze allemaal ben. Ik zie hoe ze perfect blijven gaan, en vlotjes een systeempje op zichzelf worden met hun drieën. Die kleine meisjes, zo zelfstandig en flink; en elke keer wanneer ik beneden kom, zijn ze nog mooier. Die Manlief die het allemaal al fluitend doet en beste vrienden met zijn dochters is ... Ik wil alleen maar tussen hen zitten en tegelijkertijd kijk ik graag vanop mijn afstandje om te zien hoe -nog - veel meer glans ze vandaar krijgen ...  Hartjes, hartjes, hartjes.

- eindelijk eindelijk eindelijk, en tussen al mijn slapen door, heb ik het fantastische Een klein leven van Hanya Yanagihara uit gekregen. Ik was er aan begonnen op skivakantie (begin maart!) en had al veel gevloekt wegens nooit tijd om verder te lezen in mijn boek. Maar nu dus wel. Zoveel zelfs dat ik dik spijt had toen het na 750 pagina's dan toch plots uit was. Oh. Wat. Een. Boek. Ik zou er een blogpost vol aan kunnen wijden, maar daarvoor heb ik nu even geen fut. Tips voor nieuwe #mustreads zijn zeer welkom, want ik zit nu even op mijn honger, ah ja.

- als de avond valt heb ik vanuit mijn bed zicht op de wondermooie tuin van onze buren, badend in het avondlicht. Een zicht dat ik anders nooit te zien krijg, want altijd wel aan het avond-spurten op dat moment. Maar nu ... wauw,  echt waar, lente in al haar glorie. Heerlijk.

- en natuurlijk zoveel dankbaarheid voor onze ouders die zo vanzelfsprekend en met plezier inspringen, rijden, oppassen, soep maken en grappige filmpjes doorsturen. Nog meer hartjes.

Gegroet en tot in betere tijden, of zoals Marie-van-twee het tegenwoordig zo schattig zegt: Bye bye Koeievlaai !!