Over de zeef in mijn hoofd

Op TV kijken we naar een reportage over mensen die in aanraking komen met een deurwaarder. Schrijnende verhalen van mensen die het overzicht kwijt zijn, tegen gigantische bedragen aankijken en in een uitzichtloze spiraal terecht komen.
​
Het triggert iets bij mij. Eén van de lelijkste kantjes van mijn burn-out is mijn vergeetachtigheid, mijn totale incapaciteit om dingen te registreren en op te slaan. Waar ik voor mijn burn-out, toen ik het 100 keer drukker had dan nu, moeiteloos en uit mijn hoofd de agenda’s van mezelf, man en kinderen beheerde, moet ik nu alles, tot in het kleinste detail noteren en liefst 3 maal. Ik hang opvallende post its, stel reminders in en stel tien keer dezelfde agenda-vraag aan mijn man uit angst om dingen te vergeten.

Dat is op de goeie dagen. Op de slechte dagen ben ik me er niet eens van bewust dat ik dingen laat passeren. Zo gaat de online inschrijving in de school van onze jongste totaal aan me voorbij. Zo meld ik me veel te laat aan voor de inschrijving van de gegeerde sportkampjes voor onze oudste deze zomer. Rekeningen worden niet betaald en mails blijven onbeantwoord. 

Tot een deurwaarder zal het wel niet komen; maar het is ontluisterend om van mezelf te ontdekken hoe snel de dingen door mijn vingers glippen.