'Uiteindelijk is het toch een dunne lijn. En jij bevind je aan de ene kant en ik aan de andere, maar we liggen wel dicht bij elkaar.' Zo zei ze het en het was de nagel op de kop. Wekenlang praatte ik er al over met God en Klien Pierke, maar niemand vatte het zo goed samen als deze schoolpoort-mama. Dopen of niet dopen, dat was de kwestie -- en in al mijn gesprekken heb ik vaak dezelfde argumenten horen aanrukken door voor- en tegenstanders.
Een moeilijke kwestie bij ons. Onze dochters zijn ondertussen bijna 6 en bijna 3 en we hebben er lang mee gewacht. Eerst was ik na mijn beide bevallingen te kapot, te overhoop gegooid om nog maar aan een doop te dénken. Vervolgens startten de Eeuwigdurende Verbouwingen en was er helemaal geen fut meer, daarna was ik een flippende ratracezombie en nog daarna bijna een jaar burn out. En toen kwam de twijfel. Moesten we ze nog wel dopen? In de Kerk? In die Kerk? Gaven we onze dochters al niet elke dag onze waarden mee, door hoe wij zelf proberen te leven? Maar als we het niet deden, zouden wij dan ruimte voor bezinning maken in ons veel te drukke leven? Zou er ruimte voor stilte zijn en zouden we de moeite nemen om onze kinderen in te wijden in die verhalen die ons cultuurhistorisch kader vormen? Eerlijk waar, Ik kan zelf ook evenveel redenen bedenken waarom we het wel zouden doen en waarom niet. En plots gaan we er dan toch voor. Volgens de pastoor is het nooit te laat om je in de Christen-gemeenschap te laten opnemen, dus hop hop, wij aan de slag. En ja, ik was blij. Ik was echt blij dat we het gedaan hebben. In de aanloop naar de viering, hebben Man en ik nog eens écht nagedacht wat het dan is dat we onze kinderen willen meegeven. We schreven hen een brief die we anders nooit uit ons lijf hadden geperst. In de viering zelf kregen ze hem zelf te horen en de ogen van mijn vijfjarige blonken als nieuwe knikkers. Voor één keer gebruik ik hier niet de pseudoniemen van mijn meisjes. Want anders houdt onze brief totaal geen steek: Lieve Olivia en Lieve Elodie Toen jullie zouden geboren worden, zochten papa en mama de mooiste naam voor jullie. Eén die goed zou klinken, maar ook één met betekenis en vol met mooie wensen. Want wat wij verlangen voor jullie, we zeggen het elke dag; het zit in jullie naam Elodie, dat wil zeggen Rijkdom. Eén en al rijkdom. Want dat wensen we jullie natuurlijk toe. Dat jullie even rijk mogen blijven als vandaag, dat jullie alles hebben wat jullie nodig hebben, en dat je blijft weten hoe goed je het hebt zo. Maar niet alleen rijk in dingen. We wensen jullie alle geluk toe. Blij zijn omdat er zoveel mensen voor jullie zorgen en omdat je zelf ook voor anderen kan zorgen; omdat je veel vriendjes hebt waarmee je je geluk kan delen. Rijk wil ook zeggen dat je je oogjes, je oortjes, je handen, je neus goed gebruikt om alles te zien, te horen, te voelen en te ruiken wat er op je af komt. Dat je veel kansen krijgt om te gaan ontdekken en dat je dan gaat waar je zelf wil gaan. En Olivia, Olivia dat is een olijfboom, de kracht van een olijfboom. We wensen dat jullie in jullie leven sterk mogen zijn. Sterk als een boom; om te weten dat jij jij bent, met je eigen talenten en je eigen manier van zijn. Sterk om te weten dat je altijd al prima en perfect bent; niet hetzelfde als iemand anders en dat is ook niet nodig. Sterk zodat je je eigen hart kan volgen en dat je niet hoeft te doen wat je eigenlijk niet wil doen. En als het pad dan toch moeilijk wordt, dan wensen we dat je sterk bent om te weten bij wie je terecht kan en je manieren vindt om die lastige momenten aan te pakken. Olivia is olijfboom, en dat is ook een symbool van vrede. Vrede in jezelf, om wat je bent en wat je hebt. Vrede ook naar anderen toe, omdat je met een open blik leeft en niet oordeelt. Dus, lieve meisjes, wees een rijke olijfboom; met diepe wortels, en vele volle takken … nu en voor altijd. Na de viering hebben we geknuffeld for life. En eenhoorn-cupcakes gegeten. En of we nu ineens elke week naar de mis gaan? Ik weet zeker van niet. Maar soms misschien wel. En misschien branden we ook nog wel eens hun kaarsen. Om nog eens efkes stil te staan. Bij alles. En bij elkaar.
3 Reacties
Zus
4/10/2017 19:28:16
Prachtig... zowel op de blog als tijdens de viering... xxx
Antwoord
Inge
8/10/2017 10:27:00
Mooi!
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
Over mijArchief
Augustus 2020
Categories
Alles
|