trage gazelle
  • Home & Blog
  • Over mij
  • Gazelle in de slow lane
    • Over de slow lane
    • Chronologisch >
      • Proloog
      • Zomer 2015
      • Najaar 2015
      • De crash
      • November 2015
      • December 2015
      • Januari 2016
      • Februari 2016
      • Maart 2016
      • April 2016
      • Mei 2016
    • In een lijstje
    • Links
  • Home & Blog
  • Over mij
  • Gazelle in de slow lane
    • Over de slow lane
    • Chronologisch >
      • Proloog
      • Zomer 2015
      • Najaar 2015
      • De crash
      • November 2015
      • December 2015
      • Januari 2016
      • Februari 2016
      • Maart 2016
      • April 2016
      • Mei 2016
    • In een lijstje
    • Links

Over Literatuur en een blik met wormen.

30/6/2016

8 Reacties

 
Foto
Of ik blij ben dat ik Germaanse Talen gestudeerd heb? 
Gezien de context - #sollicitatie #rondetwee #gesprekmetdegrotebaas - absoluut geen rare vraag. Bij mij komt ze loeihard binnen. Een doosje in mijn hoofd gaat open - in het Engels zeggen ze zo raak a can of worms - en mijn kwelduivels zien hun kans schoon om weer onvermoeibaar te gaan kwekken. 

Pfff ... ben ik er blij mee? Ik was 17, de situatie bij ons thuis was op haar rottigst en pijnlijkst. Ik was bezig met emotioneel te overleven, mee een huishouden van vijf draaiende te houden en ervoor te zorgen dat het ondertussen loodzware masker van de schone schijn niet zou afvallen.  En op dat moment moest ik keuzes maken die de rest van mijn leven zouden bepalen? Hm.

Enerzijds had ik na mijn zesde middelbaar het allerliefst tijd gekocht en een jaar naar het buitenland getrokken. De keuze uitstellen, weg van onze miserie, de wereld zien (letterlijk en figuurlijk) en dichter bij mezelf komen. Ik wist van niets en was niet bezig met wat ik later zou worden. Ik moest het 'nu' zien te redden. Mega mega megajaloers was ik op mijn beste vriendinnen die naar Thailand, Argentinië en Amerika vertrokken. Maar in al hun onenigheid waren mijn ouders het daar wél over eens: er stond geen geldpotje klaar om me weg te sturen én een diploma van de Universiteit zou het beste voor me zijn. Een Katholieke Universiteit that is. 

Ik wilde weg, en anderzijds was de situatie bij ons thuis zo onzeker, en voelde ik me zo verantwoordelijk voor het verdere verloop ervan, dat ik niet eens de moed vond om over een kot na te denken. Ergens was het Flinke Kind in mij blij dat er keuzes voor mij werden gemaakt. Dat mijn moeder fluisterde of ik misschien de eerste twee jaar in Brussel kon doen en thuisblijven? Op de laatste dag voor de start van het academiejaar trok ik naar de dichtstbijzijnde katholieke unief.  In Brussel. Zelfs toen ik met het volgnummertje zat te wachten aan het inschrijvingssecretariaat wist ik het nog niet. Om tenslotte te kiezen voor de enige Talen-opleiding die ze in de aanbieding hadden. Ah ja, want 'Nederlands' dat vond ik nog wel tof op school.  

Goh, het was allemaal niet geheel tegen mijn zin. En ik heb me daar in Brussel héél goed gevoeld. Maar ik heb wel moeten sleuren en pleuren om me studiegewijs op de rails te krijgen (ik moest eerst mijn perfectionisme opgeven om dan met glans door mijn examens te surfen, echt waar - niet gemakkelijk I can tell you). En achteraf, toen ik aan het werk was, vond ik dat ik beter iets bedrijfsgerichter had gekozen. Economie. Of Rechten. In de bedrijven waar ik werkte had ik altijd het gevoel dat ik me harder dan anderen moest inwerken en bewijzen omdat ik Literatuur gestudeerd had en nul kaas had gegeten van statistiek of cash flows. Dus ging ik bijstuderen en nog en nog. Bedrijfscommunicatie, B-to-B marketing, Young Management (stel je voor).

En nu, na de burn out crash, en met een bedrijfs-degout op het lijf,  denk ik nog heel andere dingen. Dat ik toen harder in mijn 17-jarige hart had moeten 
graven. Wel naar de Filmschool gaan. Of Pedagogiek gaan studeren. Leerkracht basisonderwijs. Vertaler tolk Frans/Spaans. Heel even heb ik eraan gedacht om me nu nog te herscholen. In de richting van dat hart. Maar neen. Ik wil niet. Ik ben moe. Ik kan het niet opbrengen. Mama zijn, een day-job, en dan 's avonds mijn beste wil en doorzettingsvermogen bovenhalen om de kindertjes weg te zetten en naar school te gaan? Neen dankuwel. 

Het zij wat het zij. De brave man krijgt een verkorte versie te horen.
Neen, ik ben niet overtevreden dat ik Germaanse Talen heb gestudeerd. Maar ik zie wel in dat het op dat moment in mijn leven een slimme keuze was. Een keuze die me tijdens en na mijn studies wel heeft doen reizen. De wereld zien (letterlijk en figuurlijk). En die me vrienden voor het leven heeft geschonken. Dat ik, gezien de toenmalige context, trots ben dat ik ze heb afgemaakt. En eigenlijk, één die ik, alle omstandigheden in acht genomen, wellicht opnieuw zou maken. 

De misschien-toekomstige-baas zegt: "OK".
En het gesprek is afgelopen.
We zien wel wat het wordt. 

*

De dag erna krioelen de wormen verder.
Maken tunnels naar plekken in mijn hoofd waar ik al lang niet meer gekomen was.
Een traan, een lach.

​Jaa, la vida es así.
8 Reacties
Hilde
30/6/2016 19:50:11

Ow, veel raakvlakken tussen ons. Ik heb ook Germaanse gestudeerd. Ik kwam uit een technische richting en twijfelde erover om iets in het onderwijs te doen. Mijn ouders stuurden mij in die richting, want dan had je later vast werk en een groot pensioen. Op dat ogenblik veranderde de opleiding regentaat van 2 jaar naar 3 jaar. Toen vonden mijn ouders dat ik beter unief kon doen, dat was maar een jaar meer en dan zou ik nog meer kunnen verdienen!

Mijn thuissituatie was ook verschrikkelijk. Tijdens mijn studies zat ik gelukkig op kot en zat ik niet constant tussen ruziënde ouders. Ik heb jarenlang geleden onder de situatie, het heeft me veel trauma's bezorgd. Het heeft een groot deel van mijn volwassen leven bepaald. Maar het heeft me sterk gemaakt en ik heb ervoor gezorgd dat ik het met mijn kinderen anders aangepakt heb.
Nu zijn ze allebei overleden en ik kan zeggen dat dat een echte bevrijding was. Nu pas voel ik dat ze me geen kwaad meer kunnen doen.

En nu, nu studeer ik opnieuw want ik heb met mijn diploma van Germaanse niet veel gedaan. We hebben 4 kinderen en die heb ik fulltime opgevoed. Ik ben echt blij dat ik dat kunnen doen heb. En nu de jongste ook aan de unief zit ben ik opnieuw beginnen studeren. Ik ben net geslaagd voor het eerste jaar.

Antwoord
Trage Gazelle
4/7/2016 16:36:43

Wauw, Hilde, proficiat!!! Wat studeer je nu dan? Idd veel raakvlakken ... veel succes alvast!! 🤗

Antwoord
Tineke
3/7/2016 07:51:29

Eefje,

Het was de tweede of de derde keer dat ik langskwam op je blog. Gisterenavond nam ik de tijd en de rust om echt te gaan zitten en te lezen. Ik las en bleef lezen. Vaak met de tranen in de ogen. Van ontroering. Zo knap en kwetsbaar wat je doet. En de moed om het allemaal te beschrijven. Ik ben trots op jou!

Zon op al je wegen ;-)

Liefs,

Antwoord
Zus
3/7/2016 08:55:06

Heel knap, ik ben ook heel fier op mijn zus voor alles wat ze doet en wie ze is! :)

Antwoord
Trage Gazelle
4/7/2016 16:39:14

💕💕 sissie 😍

Trage Gazelle
4/7/2016 16:37:58

❤️❤️❤️❤️
Zon op al je wegen ;-) ;-)

Antwoord
Sien
3/7/2016 19:19:15

Bedankt voor je verhaal, ik vind het heel moedig dat je op je blog telkens durft te laten zien dat je kwetsbaar bent, pijn en spijt voelt - net als iedereen op deze aardkloot, eigenlijk! Alleen stoppen veel mensen het heel diep weg, of dragen een stevig harnas of masker.

Van sommige keuzes uit het verleden kunnen we veel spijt hebben, maar zonder die keuzes waren we nooit gekomen waar we nu zijn. Heel cheesy, maar ik denk echt: uit alles in het verleden kunnen we iets nuttigs halen.

Ik denk ook vaak: wat als ik iets anders had gestudeerd, wat als ik een andere job had aangenomen, wat als... Maar zonder die studie had ik mijn partner nooit ontmoet, zonder die job had ik mijn burn-out niet gekregen - natuurlijk is een burn-out geen pretje (dat weet iedereen die dit leest waarschijnlijk wel), maar ik zou niet meer willen teruggaan en een andere weg kiezen, want de burn-out heeft me zo ongelooflijk veel bijgebracht. Soms heb ik het gevoel dat ik hierdoor in één klap de wijsheid van dertig extra levensjaren heb bijgekregen.

En het lichaam ook ;-) Maar dat is iets anders :-)

Antwoord
Trage Gazelle
4/7/2016 16:49:53

Thx Sien :-)!
Ik voel het toch ook vooral in mijn lichaam hoor :-); voor de rest vind ik het heel hard ploeteren om eruit te geraken en om écht anders te gaan doen... Maar

Antwoord



Laat een antwoord achter.

    Over mij

    Foto
    Evenwicht en contentement. 
    Dat is alles wat ik nodig heb.


    Archief

    Augustus 2020
    Juli 2020
    Juni 2020
    Mei 2020
    April 2020
    December 2019
    November 2019
    Oktober 2019
    Augustus 2019
    Juli 2019
    Juni 2019
    Mei 2019
    April 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    Oktober 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015


    Categories

    Alles
    40 Dagen Bloggen
    Alles Of Niets
    Bezield Leven En Werken
    Burn Out
    Combinatie Werk En Gezin
    Dat Moment Wanneer
    De Macht Der Gewoonte
    Discipline
    Echter Leven
    Familie
    Feest
    Gezond Eten
    Goeie Gewoontes
    Herstel Van Burn Out
    Het Leven Zoals Het Is
    Klein Geluk
    Kwetsbaarheid
    Leven En Dood
    Mama Zijn
    Mijn Hoofd Zegt Klik
    Mindfulness
    Moe Zijn
    Ontspannen
    Ontspullen
    Paniekaanval
    Perfectionisme
    Reizen
    Schuld
    Slapen
    Trager Leven
    Weekend
    Yoga
    Zelfzorg


    RSS-feed