Paris, je t'aime. Beaucoup, beaucoup, beaucoup.

Paris, je t' aime. 
Mijn dochter van zes wist het al, lang voordat ze ooit een voet in de lichtstad zette. Sinds haar 4e ontwikkelde ze namelijk een obsessie voor de Eiffeltoren en op één of andere manier kwam daar in de loop der tijden ook een manie voor de Mona Lisa bij. 

​​

Heel veel beloftes en nog veel meer uitstelgedrag later, wij twee weken geleden dan toch de Thalys op. Moeder en dochter in een rechte lijn naar Paris-Nord. Het programma minimalistisch en 'to the point': in de voormiddag de Eiffeltoren, in de namiddag een blitzbezoek aan het Louvre voor de Mona Lisa. 

Zo gezegd, zo gedaan; en het werd geweldig. Háár hoogtepunt was de lunch in de vorm van een pizzapunt op het middelste niveau van de Eiffeltoren -- en toch ook wel het oog-in-oog moment met de mysterieuze Mona Lisa.

​Het mijne ... 'tout, quoi'! Neen, echt, die stad, de vibe, de metro, het flaneren, mensen spotten. Mijn ogen die elke prikkel willen vangen, mijn voeten die van hier naar daar en terug zwerven ... zo onderweg zijn, ontdekken, dat is mijn zuurstof, mijn levenslijn. En Parijs - oh Parijs - ik meen dat, als het aan mij ligt, sta ik er morgen terug. Met een valies om te blijven, liefst voorgoed ofzo. 

Paris je t'aime. Beaucoup, beaucoup, beaucoup.

Praktisch:

- Ik boekte lang op voorhand een dagticket heen en terug met Thalys. Aankomst in Parijs om 10u, terug om 19u, en dat was perfect voor zesjarige beentjes.

- Ik kocht een week voor afreis de online toegangstickets voor de Eiffeltoren en voor het Louvre. Beide highlights zijn tegenwoordig superbeveiligd en goed voorzien van gigantisch lange wachtrijen. Het gaat dan toch sneller vooruit als je je ticket al op zak hebt. Ik moest op voorhand  rekenen om de juiste timeslots te boeken, maar onze inschatting bleek perfect (10u in Paris-Nord, 11.30u toegang tot de Eiffeltoren, 15u binnen in het Louvre, 17.20u terug op de Thalys).

- Al dat volk aan de ingang van de Eiffeltoren, en de combinatie met ostentatief aanwezige militairen, werd even teveel voor het zeer gevoelige zieltje van mijn dochter -- ze werd zelfs kort onwel in de massa, en wilde terug naar huis;  wat mij dan weer wanhopig maakte, maar niet voor lang. We bleven geduldig staan in onze rij, en al een geluk.

- We deden alles met de metro en te voet. In totaal hadden we elk 3 metro-tickets nodig. Een dagpas voor kinderen was voordelig voor mijn dochter. Ik was goedkoper af met 3 single tickets. We zetten 14.000 passen op 1 dag, goed voor een kleine 10km wandelen en een hele hoop sightseeing. 

- Voor vertrek had ik nog snel de apps van Paris Metro en 'Here we go' gedownload en dat was een goed idee -- in 1, 2, 3 waren we op weg en we hadden geen last van onhandig geplooide metrokaarten of ander papierwerk. 

- Om er niet te toeristig uit te zien had ik geen rugzak mee, enkel een klein handtasje. Handig en ik hoefde totaal niet bang te zijn voor pick pockets. 

- Zowat overal zagen we rare kwibussen en exotische individuen. Het verbaasde me - en stemde me gelukkig - dat mijn dochter daar absoluut niet van opkeek. Alleen al daarom ben ik vastberaden om haar om de zoveel tijd uit onze Provinciestad te sleuren.

- Next stop is Londen -- daar wil ze de dubbeldekkers ervaren -- of een pizza bij de toren van Pisa. Of de leeuw van Waterloo, wie weet.

* stay tuned *