Stokje, zeg maar stok, - deel 3!

Als mijn vlucht vertraagd wordt omdat de luchtverkeersleiders staken, heb ik tijd om van in de luchthaven aan het stokje van Babs verder te werken. Dat stokje is ondertussen al een lange tak aan het worden. Deel 1 lees je hier en deel 2 staat hier.

Vrolijke groetjes uit Brussels Airport ?

Voor welke samenwerking mogen ze je altijd contacteren?
Ik vind van mezelf dat ik een makkelijke ben en dat ik voor heel veel opensta. Maar anderzijds ... hoe geflatteerd ik ook altijd ben wanneer ik word gecontacteerd voor samenwerkingen, ik ben er nog nooit op ingegaan. Onlangs kreeg ik bijvoorbeeld de aanbieding van een leuke foto-applicatie om samen te werken. Hoewel ik aanvankelijk erg enthousiast was en het eigenlijk wel zag zitten om samen iets te doen, kreeg ik mezelf er niet toe om de zaak te beklinken. Want als ik over de toepassing begon na te denken, voelde het heel artificieel aan om op deze blog, die voor mij heel persoonlijk is en intiem aanvoelt, reclame te maken voor een commercieel product.

Dus — ik blijf voor alles openstaan maar pas wanneer ik mezelf 200% achter iets kan zetten en ik geloof dat er een meerwaarde inzit voor mijn lezers hier, zal ik er iets mee doen.

Waar, wanneer en hoe lang blog je meestal?
In mijn ideale wereld zijn er een aantal heilige momenten waarop het bloggen mij het best afgaat en dat zijn de hele vroege ochtenduren waarop ons huis nog stil is en de wereld buiten nog maar net aan het ontwaken slaat. Het ochtendmens in mij is dan op haar best en op dat moment stroomt de inspiratie door mijn lijf en mijn toetsenbord. Helaas, pindakaas, sinds de geboorte van ons eerste kind, meer dan zeven jaar geleden, zijn de momenten waarop ik alleen beneden zit in die vroege uren op 1 hand te tellen.

Het andere moment dat goed voor me werkt is ‘s avonds, in mijn bed, als afsluiter van de dag. Bloggen is dan de perfecte manier om het stof in mijn hoofd te laten neerdwarrelen en de 100 open tabbladen in mijn geest te sluiten.

Maar. Laat de combinatie van deze momenten met een job niet ideaal zijn :-). Vaak ben ik ‘s avonds uitgeput en ga ik toch met een vol hoofd slapen omdat ik anders binnen de kortste keren uitgeput neerzijg. Dus daarom neem ik de les van de ravissante Anouck van Ampersand in acht en probeer ik nu zo’n beetje altijd en overal te schrijven.

Op een dood moment op een papiertje; tijdens het wachten op de bus op mijn smartphone; of een foto van iets dat voorbij komt en me inspireert. En als ik dan nog eens een uurtje hier en een kwartiertje daar bij elkaar kan schrapen, komt er een blog online.

Ik was lang op zoek naar een vast, structureel moment om te bloggen. Als er 1 ding is dat ik al uit de 40 Dagen Bloggen Challenge heb geleerd is dat het dus toch wel lukt om zo, in stukken en brokken, te werk te gaan.

Wat is je ultieme blogessential (naast je computer)?
Mijn smartphone! Enerzijds als vergaarbak van inspiratie; anderzijs ook als device om mijn blog online te krijgen als ik weg ben van mijn computer — dan gebruik ik de app en ... hopp mijn spinsels staan erop :-).

Bij uitbreiding kan ik wel stellen dat mijn smartphone niet alleen mijn blogessential is, maar ook mijn life essential.

En zo ben ik ondertussen aan de slurf naar het vliegtuig beland. Blogje klaar & ready for take off!!

#40dagenbloggen: 14/40
Aantal ingezette skipdagen: 3/6