trage gazelle
  • Home & Blog
  • Over mij
  • Gazelle in de slow lane
    • Over de slow lane
    • Chronologisch >
      • Proloog
      • Zomer 2015
      • Najaar 2015
      • De crash
      • November 2015
      • December 2015
      • Januari 2016
      • Februari 2016
      • Maart 2016
      • April 2016
      • Mei 2016
    • In een lijstje
    • Links
  • Home & Blog
  • Over mij
  • Gazelle in de slow lane
    • Over de slow lane
    • Chronologisch >
      • Proloog
      • Zomer 2015
      • Najaar 2015
      • De crash
      • November 2015
      • December 2015
      • Januari 2016
      • Februari 2016
      • Maart 2016
      • April 2016
      • Mei 2016
    • In een lijstje
    • Links

Over de tegenstellingen ...

15/9/2016

10 Reacties

 
Foto
Afbeelding van wookmarks. Gewoon, ... omdat ik ze mooi vond.
#1 ... in mijn hoofd
God en Klein Pierke weten dat ik in mijn leven al wat gewerkt en afgejakkerd heb. Van de grootkeuken naar de olieraffinaderij, het onderwijs, vastgoed, voetbal, think thank, tot in de reclame. You name it, I was there. Maar nog nooit in mijn leven werkte ik voor een dokter -- laat staan voor een heel kransje topexperts in de neurologie. 

En nog nooit in mijn leven ... kwam ik bijna alle dagen van de week naar huis met een afgrijselijk krijsende kop en kotsmisselijk van de hoofdpijn. 

Neen, neen, het is niet de schuld van mijn professoren-dokters.
Het ben ik, en ik alleen. In mijn hoofd en aan mijn hoofd.
Misschien komt het door de burn out. Misschien ook niet. Op de één of andere manier vind ik het moeilijk om tegelijkertijd opgeslorpt te werken en genoeg te eten. Ik vergeet het; of als ik wel honger heb, vind ik het lastig om de telefoon te beantwoorden met een appel in de mond of de baas in je rug terwijl je net de kruimels uit je toetsenbord aan het plukken bent.

Het kost me mijn gezondheid. Vlak voor de burn out was ik zo mager dat ik elk botje in mijn rug en ribbenkast door mijn vel zag prikken. Eerder was ik al gestopt met ongesteld te zijn. En nu barst mijn hoofd ervan.

Dus. Nadat ik gisteren huilend van de pijn op de vloer van de badkamer was gezakt, sprak ik mezelf streng toe. Vandaag vulde ik mijn knapzak met bruin brood en fruit en koeken en als een ijverig beestje werkte ik alles weg.
Weg hoofdpijn ...
En, hallo snelle fietsbenen op terugweg naar huis ;-).

#2 ... in wat ik doe

Nog nooit in mijn leven heb ik me zo vrij en ondernemend gevoeld om ook naast mijn werk te doen wat ik graag doe, waar ik goed in ben, wat bij mijn hart ligt en me zin geeft. En nog nooit in mijn werkleven heb ik zo schoorvoetend mijn LinkedIn profiel geüpdate. Schoorvoetend - omdat iedereen dan weet "wat ik doe".

Ik doe het nieuwe werk graag, héél graag eigenlijk, maar ik wil het label niet dat erbij hoort. Ik schaam me een beetje en ik vind het lastig om te antwoorden als mensen vragen "wat ik nu doe". Vreselijk, ik weet het. En helemaal niet nodig. Ik weet het.

Maar die andere mensen, die vinden het ook raar. Als ze horen wat ik nu doe zijn ze heel snel om aan mij te vertellen dat het vast maar tijdelijk is, dat nieuwe, lichte, werk. Dat ik er al binnenkort op uitgekeken zal zijn. Om dan weer door te groeien. En soms, ja soms zeggen ze zelfs dat het nu eenmaal zo is, dat vrouwen zich moeten opofferen voor hun gezin.

En neen, neen, neen. Zo is het helemaal niet. 
Dit leven nu - mijn mix van werk en al die andere dingen - is wat ik wil.
Nu. En eigenlijk al veel veel langer.
Tja, leg dat maar eens uit in dat ene LinkedIn-lijntje. 

Maar dan lees ik mijn geliefde Trijnewijn en Rafelkath. Over hoe wij ons en anderen zo overdreven hard identificeren met werk. En in kotjes steken. En waarom eigenlijk.
Nagel op de kop.
Hehe. Bedankt dames.
Ik weet voortaan weer wat gezegd. 

#3 ... in mijn bed
De stukjes die ik hierboven vermeldde las ik 's nachts in bed. Om half drie en om kwart na vier. 
Nog nooit ben ik 's avonds zo zo zo verschrikkelijk hondsmoe geweest.
En nog nooit in mijn leven heb ik zo archi-slecht geslapen als nu. 
Arm, vol hoofd van mij. Dat niet meer volgen kan.
Zich 's nachts verslikt. Me wakker tikt.


#4 ... in onze keuken

​Neen, wij waren niet voor Hello Fresh. 
Oorspronkelijk vooral Manlief niet -- een marketingverhaal, ecologisch onverantwoord om je eten uit Nederland te laten aanrijden, en waarschijnlijk te duur voor wat het is -- en sinds het fameuze spamverhaal dat de wereld rondging (schimmel??!!) ik ook niet. 

En zo werden wij de King van lekkere, verantwoorde en gebalanceerde weekmenu's.
Wie kookt er zijn potjes om 22u 's avonds voor de dag nadien? Wij! Wie haat routine en doet creatief met Pascale Naessens, het Kookboek van de Boerinnenbond en voedzaamensnel.nl? Wij! Wij! Wij!

En ... wie start nu alsnog met Hello Fresh? Wij!!??!!
Nog nooit heb ik mijn Altijd Afschepende Manlief zo lang weten palaveren met een deur-aan-deurverkoper als vandaag.
En echt nog nooit ben ik zo hard van mijn stoel gevallen als toen er plots een Hello Fresh startpakket de keuken binnenwandelde met een grijnzende Man er achter aan.
"'t Is ne keer iets anders."
Dat zei hij.

*

En zo.
Principes. Kwesties. Twijfels en gewoontes. 
En hoe ze overboord te gooien. 
In één week tijd. 

*

Wordt ongetwijfeld vervolgd. 
10 Reacties
Zus
16/9/2016 19:30:11

Jij bent jij en dat is meer dan genoeg, daar mogen wij allemaal van genieten. En wat je doet, dat is jouw keuze en als dat is wat je leuk vindt, dan is dat het oordeel daarover en niks anders telt!
We zijn human beings, geen human doings, ook dát is mindfulness.... :)

Antwoord
anna berg link
17/9/2016 14:47:02

Goed gezegd! Ik ben momenteel gewoon huisvrouw, ondanks een universitair diploma en een rits sterke kerntalenten. En weet je wat, ik geniet ervan en schaam me niet. Het is helemaal goed zo. Laat je iets weten over je Hello Fresh-ervaring?

Antwoord
Camille link
17/9/2016 18:25:12

Raak beschreven, die schaamte...
Ik heb mijn Linkedin-profiel na lang wikken en wegen uiteindelijk gewoon verwijderd, ik had geen zin om mijn zoektocht met de wereld te delen. Het gaf me een enorm gevoel van vrijheid ;-)

Antwoord
Kathleen link
18/9/2016 21:41:55

Principes kunnen vlot overboord, dat heb ik geleerd op de dag dat ik voor mijn kersverse baby in de Disney -store een reuzegroot Mickey Mouse kussen kocht, gewoon omdat het in de afslag was :)

Ik ben blij dat we mekaar kunnen vinden in deze bloggersgemeenschap en samen woorden kunnen zoeken voor onze nieuwe waarheden. Zodat we tegelijk met die oude principes heel wat ballast overboord kunnen gooien, maar er ook iets nieuws voor in de plaats komt wat we kunnen delen.

Dat zinnetje "Dit leven nu is wat ik wil", dat is schitterend, wat heerlijk dat je dat kan zeggen. Laat niemand je dat afnemen of je daar minderwaardig om voelen of wat dan ook. Ik denk trouwens dat dat het enige is wat kinderen hun ouders toewensen -dat ze content zijn met wie ze zijn en wat ze doen- en dat dat het allerbelangrijkste is wat je je kinderen kan meegeven.
You go girl!
Maar wel goed gezond eten he ;))

Antwoord
Sofie link
19/9/2016 09:59:59

Je bent jezelf uit het diepe dal aan het halen. Alleen al dat verdient respect, en nog geen beetje.

Antwoord
trijnewijn link
19/9/2016 11:24:55

Ik ben heel blij dat je zegt dat je nu een leven hebt dat je wil! Mensen zijn gewoon vergeten dat de vraag "wat doe je?" helemaal niet hetzelfde hoort te zijn als "wat doe je als job?".

Ik werk al jaren deeltijds en wil ook al lang niet meer voltijds, ik vind het al moeilijk genoeg om deeltijds te combineren met (chronologisch) een huis van onder tot boven verbouwen, een huilbaby krijgen, nog wat erbij studeren en dan een gezin van vier zijn. Nu combineer ik deeltijds werken met twee kindjes die zich in België nog nooit echt goed gevoeld hebben op school of in de opvang, wat tijd voor mezelf en nog wat bijleren. Mijn leven voelt meer dan vol genoeg, ook zonder 36 tot 40 uren durende werkweek.

Misschien is het wel een voordeel om vrouw te zijn, omdat je dan tenminste kunt gezien worden als "de zich opofferende partner die maar deeltijds kan werken" in plaats van als enkel maar "diegene die zijn leven compleet vergooid omdat hij niet voltijds wil". Manlief zoekt een nieuwe job en wil liever niet voltijds, ik verschiet ervan hoe stereotiep en soms zelfs ronduit seksistisch de reacties zijn die hij krijgt. Ook al zijn veel HR-managers vrouwen...

Antwoord
Kathleen link
20/9/2016 09:27:03

Allez jong, zo erg. Thuis willen blijven om voor uw kinderen te zorgen is in Vlaanderen precies een soort obscure hobby. Ik snap dat echt niet.

Antwoord
Trage Gazelle link
23/9/2016 21:48:39

Ja, dat is echt shockerend grof ........ om kwaad van te worden eigenlijk!! tsssssss

Antwoord
Prinses link
22/9/2016 22:14:10

Glimlach om je schrijfstijl en frons omdat je me bezorgd maakt... Eten is nogal basic (ik ben jammer genoeg niet mager, maar kan heel lang geen hongergevoel hebben en daarna drie kitkats eten). Zet desnoods je wekker om de twee uur om iets uit die knapzak te halen, maar vooral: doe het in leuke potjes en snijd het hapklaar (bv paprikareepjes). Hoe aantrekkelijker en makkelijker, hoe groot de kans dat je het eet.
(OMG, ben ik nu ongevraagd advies aan het geven!?)

Antwoord
Trage Gazelle link
23/9/2016 21:51:07

Bedankt allemaal <3 <3

Ik merk, na 3 weken al, dat de schaamte weg is. Puur door het gevoel dat ik enerzijds werk doe waarin ik echt een verschil maak en daar waardering voor krijg. EN door al mijn genieten na mijn werk.

Het niet-eten is ook weg! Ik heb geen hoofdpijn meer, veel meer energie en ben beter gezind ... :-)

Antwoord



Laat een antwoord achter.

    Over mij

    Foto
    Evenwicht en contentement. 
    Dat is alles wat ik nodig heb.


    Archief

    Augustus 2020
    Juli 2020
    Juni 2020
    Mei 2020
    April 2020
    December 2019
    November 2019
    Oktober 2019
    Augustus 2019
    Juli 2019
    Juni 2019
    Mei 2019
    April 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    Oktober 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015


    Categories

    Alles
    40 Dagen Bloggen
    Alles Of Niets
    Bezield Leven En Werken
    Burn Out
    Combinatie Werk En Gezin
    Dat Moment Wanneer
    De Macht Der Gewoonte
    Discipline
    Echter Leven
    Familie
    Feest
    Gezond Eten
    Goeie Gewoontes
    Herstel Van Burn Out
    Het Leven Zoals Het Is
    Klein Geluk
    Kwetsbaarheid
    Leven En Dood
    Mama Zijn
    Mijn Hoofd Zegt Klik
    Mindfulness
    Moe Zijn
    Ontspannen
    Ontspullen
    Paniekaanval
    Perfectionisme
    Reizen
    Schuld
    Slapen
    Trager Leven
    Weekend
    Yoga
    Zelfzorg


    RSS-feed