 Afbeelding van wookmarks. Gewoon, ... omdat ik ze mooi vond. #1 ... in mijn hoofd
God en Klein Pierke weten dat ik in mijn leven al wat gewerkt en afgejakkerd heb. Van de grootkeuken naar de olieraffinaderij, het onderwijs, vastgoed, voetbal, think thank, tot in de reclame. You name it, I was there. Maar nog nooit in mijn leven werkte ik voor een dokter -- laat staan voor een heel kransje topexperts in de neurologie. En nog nooit in mijn leven ... kwam ik bijna alle dagen van de week naar huis met een afgrijselijk krijsende kop en kotsmisselijk van de hoofdpijn. Neen, neen, het is niet de schuld van mijn professoren-dokters. Het ben ik, en ik alleen. In mijn hoofd en aan mijn hoofd. Misschien komt het door de burn out. Misschien ook niet. Op de één of andere manier vind ik het moeilijk om tegelijkertijd opgeslorpt te werken en genoeg te eten. Ik vergeet het; of als ik wel honger heb, vind ik het lastig om de telefoon te beantwoorden met een appel in de mond of de baas in je rug terwijl je net de kruimels uit je toetsenbord aan het plukken bent. Het kost me mijn gezondheid. Vlak voor de burn out was ik zo mager dat ik elk botje in mijn rug en ribbenkast door mijn vel zag prikken. Eerder was ik al gestopt met ongesteld te zijn. En nu barst mijn hoofd ervan. Dus. Nadat ik gisteren huilend van de pijn op de vloer van de badkamer was gezakt, sprak ik mezelf streng toe. Vandaag vulde ik mijn knapzak met bruin brood en fruit en koeken en als een ijverig beestje werkte ik alles weg. Weg hoofdpijn ... En, hallo snelle fietsbenen op terugweg naar huis ;-). #2 ... in wat ik doe Nog nooit in mijn leven heb ik me zo vrij en ondernemend gevoeld om ook naast mijn werk te doen wat ik graag doe, waar ik goed in ben, wat bij mijn hart ligt en me zin geeft. En nog nooit in mijn werkleven heb ik zo schoorvoetend mijn LinkedIn profiel geüpdate. Schoorvoetend - omdat iedereen dan weet "wat ik doe". Ik doe het nieuwe werk graag, héél graag eigenlijk, maar ik wil het label niet dat erbij hoort. Ik schaam me een beetje en ik vind het lastig om te antwoorden als mensen vragen "wat ik nu doe". Vreselijk, ik weet het. En helemaal niet nodig. Ik weet het. Maar die andere mensen, die vinden het ook raar. Als ze horen wat ik nu doe zijn ze heel snel om aan mij te vertellen dat het vast maar tijdelijk is, dat nieuwe, lichte, werk. Dat ik er al binnenkort op uitgekeken zal zijn. Om dan weer door te groeien. En soms, ja soms zeggen ze zelfs dat het nu eenmaal zo is, dat vrouwen zich moeten opofferen voor hun gezin. En neen, neen, neen. Zo is het helemaal niet. Dit leven nu - mijn mix van werk en al die andere dingen - is wat ik wil. Nu. En eigenlijk al veel veel langer. Tja, leg dat maar eens uit in dat ene LinkedIn-lijntje. Maar dan lees ik mijn geliefde Trijnewijn en Rafelkath. Over hoe wij ons en anderen zo overdreven hard identificeren met werk. En in kotjes steken. En waarom eigenlijk. Nagel op de kop. Hehe. Bedankt dames. Ik weet voortaan weer wat gezegd. #3 ... in mijn bed De stukjes die ik hierboven vermeldde las ik 's nachts in bed. Om half drie en om kwart na vier. Nog nooit ben ik 's avonds zo zo zo verschrikkelijk hondsmoe geweest. En nog nooit in mijn leven heb ik zo archi-slecht geslapen als nu. Arm, vol hoofd van mij. Dat niet meer volgen kan. Zich 's nachts verslikt. Me wakker tikt. #4 ... in onze keuken Neen, wij waren niet voor Hello Fresh. Oorspronkelijk vooral Manlief niet -- een marketingverhaal, ecologisch onverantwoord om je eten uit Nederland te laten aanrijden, en waarschijnlijk te duur voor wat het is -- en sinds het fameuze spamverhaal dat de wereld rondging (schimmel??!!) ik ook niet. En zo werden wij de King van lekkere, verantwoorde en gebalanceerde weekmenu's. Wie kookt er zijn potjes om 22u 's avonds voor de dag nadien? Wij! Wie haat routine en doet creatief met Pascale Naessens, het Kookboek van de Boerinnenbond en voedzaamensnel.nl? Wij! Wij! Wij! En ... wie start nu alsnog met Hello Fresh? Wij!!??!! Nog nooit heb ik mijn Altijd Afschepende Manlief zo lang weten palaveren met een deur-aan-deurverkoper als vandaag. En echt nog nooit ben ik zo hard van mijn stoel gevallen als toen er plots een Hello Fresh startpakket de keuken binnenwandelde met een grijnzende Man er achter aan. "'t Is ne keer iets anders." Dat zei hij. * En zo. Principes. Kwesties. Twijfels en gewoontes. En hoe ze overboord te gooien. In één week tijd. * Wordt ongetwijfeld vervolgd.
10 Reacties
Zus
16/9/2016 19:30:11
Jij bent jij en dat is meer dan genoeg, daar mogen wij allemaal van genieten. En wat je doet, dat is jouw keuze en als dat is wat je leuk vindt, dan is dat het oordeel daarover en niks anders telt!
Principes kunnen vlot overboord, dat heb ik geleerd op de dag dat ik voor mijn kersverse baby in de Disney -store een reuzegroot Mickey Mouse kussen kocht, gewoon omdat het in de afslag was :) 19/9/2016 11:24:55
Ik ben heel blij dat je zegt dat je nu een leven hebt dat je wil! Mensen zijn gewoon vergeten dat de vraag "wat doe je?" helemaal niet hetzelfde hoort te zijn als "wat doe je als job?". 23/9/2016 21:48:39
Ja, dat is echt shockerend grof ........ om kwaad van te worden eigenlijk!! tsssssss
Glimlach om je schrijfstijl en frons omdat je me bezorgd maakt... Eten is nogal basic (ik ben jammer genoeg niet mager, maar kan heel lang geen hongergevoel hebben en daarna drie kitkats eten). Zet desnoods je wekker om de twee uur om iets uit die knapzak te halen, maar vooral: doe het in leuke potjes en snijd het hapklaar (bv paprikareepjes). Hoe aantrekkelijker en makkelijker, hoe groot de kans dat je het eet. 23/9/2016 21:51:07
Bedankt allemaal <3 <3 Laat een antwoord achter. |
