Vakantiegroetjes* - mijn hoofd dat raast, mijn hart dat slaat

* "Vakantiegroetjes" post ik als ik tijdens mijn Groot Verlof niet aan de drang van het tippen kan weerstaan. Voor de rest blijven wij nog even in absolute vakantiemodus. Gegroet!

Het zand is geel, zacht en - nu de avond valt - koel aan onze voeten. We zijn over het strand en de duinen gewandeld tot waar de rivier de zee raakt en daar neergeploft. Marie laat zandkorrels over haar beentjes glijden, Pauline probeert radslagen te maken. Manlief legt het allemaal vast -- de papperazo die sinds veel te lang nog eens buiten komt. Ik kijk, geniet. Man fluistert in mijn oor dat hij onmiddellijk opnieuw met mij wil trouwen. Romantisch is het enige juiste woord.

*

Een dag later. We zitten in een veel te warme auto en ik maak me boos. Ik heb nog maar een half woord laten vallen over mijn Spaanse droom en Man reageert nuchter, te realistisch. In mijn oren negatief en afwijzend. Ik klap dicht maar mijn hoofd raast. Tot ik ontplof. Dat ik het beu ben dat IK niet mag dromen. Dat hij alles wat buiten het normale valt kapot redeneert en me zo tegenhoudt in alles wat ik wil doen; klein houdt, inperkt. Dat het niet hoeft te verbazen dat ik op die manier niets meer met mijn eigen man deel. (Note to self & to the readers: veel veralgemeningen en overdrijvingen hier. Heel veel.)

Ik wil er nog achter gooien dat IK he-le-maal niet opnieuw met hem zou trouwen. Ik doe het niet. Bijt op mijn tong. Ik weet dat ik er later spijt van krijg. Want het is niet waar. Ik weet dat het zo niet waar is.   

​We zwijgen, rijden en leggen het later weer bij. Man geeft toe dat ik gelijk heb. Ik weet dat mijn dromen en mijn hart alle richtingen uitgaan. Vooral als ik aan het reizen sla. 

In de dagen die volgen ben ik extra alert. Mijn hoofd blijft malen. 
Ik zou wellicht niet onmiddellijk JA meer zeggen. Maar dat is nu. Nu ik zoveel levenswijzer ben ;-). En: mezelf kennende zou ik bij uitstel misschien 'neen' zeggen. Altijd al bang geweest om me te binden, vast te leggen (ik word al lastig als mijn agenda te vol staat met afspraken, stel je voor). Bang om mijn vrijheid, mijn zelfstandigheid op te geven. Dan zou ik niet hebben wat ik nu heb (ik mag er niet aan denken). Of misschien wel. 

We praten erover. Over ons, over mij, hem. Over onmiddellijk ja zeggen en dat dat helemaal niet hoefde toen. Over mijn droom. Mijn andere dromen. 

Het voelt goed. Ik voel mijn man weer. Mijn maatje, mijn partner, mijn liefste lief. 
Echt elke dag zegt hij tegen zijn dochters dat ze alles alles kunnen worden wat ze maar willen. Zo lang ze het maar graag doen. Hij vindt dat ook voor mij. Maar hij wordt gek van de vaagheid en de disparaatheid in mijn plannen en ondernemingslust. We praten verder. Maken dingen concreter, echter en tastbaar. 

We zijn een team. Deze vakantie, altijd al. Ik ben blij dat ik mijn hartedroom toch verteld heb; mijn razend hoofd gelucht. EN dat ik toen onmiddellijk met hem getrouwd ben.