trage gazelle
  • Home & Blog
  • Over mij
  • Gazelle in de slow lane
    • Over de slow lane
    • Chronologisch >
      • Proloog
      • Zomer 2015
      • Najaar 2015
      • De crash
      • November 2015
      • December 2015
      • Januari 2016
      • Februari 2016
      • Maart 2016
      • April 2016
      • Mei 2016
    • In een lijstje
    • Links
  • Home & Blog
  • Over mij
  • Gazelle in de slow lane
    • Over de slow lane
    • Chronologisch >
      • Proloog
      • Zomer 2015
      • Najaar 2015
      • De crash
      • November 2015
      • December 2015
      • Januari 2016
      • Februari 2016
      • Maart 2016
      • April 2016
      • Mei 2016
    • In een lijstje
    • Links

Vanzelfsprekend toeval.

6/6/2016

4 Reacties

 
Foto
Afbeelding favim.com
Het strand is lang en aan het einde staan wij.
​Ik in het midden met aan mijn linkerhand mijn nichtje van net tien en rechts mijn neefje van vijf. 

Het is nog vroeg en stil.
We horen golven en meeuwen.
De zee over onze voeten.

Tien seconden.
Dan houdt Nicht het niet meer. Ze zwaait haar armen open, tikt met haar voeten in het zand, barst uit in haar laatste video-clip dansje. Zo mooi, zo vrij. Het hele strand voor haar alleen. Prachtig en puur. 
*Ik hou van jou.*

Neef heeft zich ook losgewrongen. Plukt dode krabben van het strand en schupt woest zand in de zee. Gooit zijn hele vijfjarige lijfje in de strijd. Om dan levende zeesterren in een emmertje te gaan verzamelen.
*Ik hou van jou.*

Ik kijk naar hen. En bedenk hoe groot het toeval is dat deze kinderen in mijn leven zijn. Als ik niet naar de scouts was geweest, als ik niet dit als ik niet dat, als ik mijn man niet had ontmoet, en als zijn broers niet, ... 

Ik kijk naar hen en zie ze graag. 
Hun ongeremdheid en totale overgave.

Ik kijk naar hen; bedenk dat terwijl ik hier over toeval sta te contempleren, zij geen toeval zien.
Voor hen ben ik er gewoon. De grootste vanzelfsprekendheid. Altijd al in hun leven geweest.
Gewoon. Tante Eva. 

En hoe goed dat is. 

* 

Aan zee dus. Met z'n allen.
Feest in de familie want opa gaat op pensioen en dat mag op gepaste wijze gevierd worden. 

Vorig jaar vierden we ook al, toen werd Oma 65 en gingen we ook naar zee. 
Heel fijn was dat, maar ik was er maar half bij. 
Het was september, ik stond op een dikke twee maanden van mijn crash en was compleet op.
Een zombie. Ik zat in de overlevingstunnel en alles wat ik deed was op automatische piloot.
Hoe apathisch was ik. Hoe vlak. Hoe moe. 

Ik herinner me wel dat gesprek met Schoonbroer 1 over koffie. Hoe ik vertelde dat ik van 's morgens tot 's avonds koffie dronk. Met Dafalgan. Om mijn hoofdpijn te verdwazen en de druk op mijn ogen te verlichten. 
Ik herinner me hoe ik ongepast hard uitviel naar mijn neefje en voor de rest van het weekend mezelf en mijn zenuwen niet meer vertrouwde. Ik herinner me hoe ik op een moment dacht dat ik ging flauwvallen van vermoeidheid. Niets toonde. The show must go on.

*

Dit jaar is het anders. Gelukkig. Ik ben erbij en ik ben er.
7 maanden na mijn crash en ik voel eindelijk dat ik weer wakker ben.
Geen automatische piloot meer nodig, de dingen komen binnen en ik kan ervan genieten. 

En zo.
Zo voel ik hoe - als we 's avonds met 15 rond de tafel zitten met chipskes en bubbels - hoe dankbaar ik ben. Om al die toevallige mensen die nu mijn Familie zijn. Mijn toevallig vanzelfsprekende Familie. 
​En hoe goed dat is.
4 Reacties
Anneleen
6/6/2016 11:52:32

Mooi geschreven... hoopvol :)

Antwoord
Trage Gazelle link
8/6/2016 06:20:36

💛

Antwoord
anna berg link
6/6/2016 16:24:23

Mooi hoor, hoe je even van op afstand kijkt naar hoe het was en hoe het geworden is.

Antwoord
Trage Gazelle link
8/6/2016 06:21:42

ja ... en wat goed dat ik VOOR en NA kan vergelijken! :-)

Antwoord



Laat een antwoord achter.

    Over mij

    Foto
    Evenwicht en contentement. 
    Dat is alles wat ik nodig heb.


    Archief

    Augustus 2020
    Juli 2020
    Juni 2020
    Mei 2020
    April 2020
    December 2019
    November 2019
    Oktober 2019
    Augustus 2019
    Juli 2019
    Juni 2019
    Mei 2019
    April 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    Oktober 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015


    Categories

    Alles
    40 Dagen Bloggen
    Alles Of Niets
    Bezield Leven En Werken
    Burn Out
    Combinatie Werk En Gezin
    Dat Moment Wanneer
    De Macht Der Gewoonte
    Discipline
    Echter Leven
    Familie
    Feest
    Gezond Eten
    Goeie Gewoontes
    Herstel Van Burn Out
    Het Leven Zoals Het Is
    Klein Geluk
    Kwetsbaarheid
    Leven En Dood
    Mama Zijn
    Mijn Hoofd Zegt Klik
    Mindfulness
    Moe Zijn
    Ontspannen
    Ontspullen
    Paniekaanval
    Perfectionisme
    Reizen
    Schuld
    Slapen
    Trager Leven
    Weekend
    Yoga
    Zelfzorg


    RSS-feed