Vrijheid in rode botjes

Dat. Dat beeld. Ze loopt door het gras met rode laarzen aan, haar beentjes gaan traag en dan steeds sneller. De zon schijnt hard, haar haar wipt op en neer en ze gooit haar handen in de lucht. Echt waar ... de vrijheid die mijn kinderen altijd opnieuw voelen en wat dat met hen doet –  daarom alleen al zet ik elk jaar mijn fobie voor klamme kleren opzij en gaan wij kamperen. 
​

​En dat dit een kampeerweekend met een gouden rand zou worden, kondigde zich al van verre aan. Ik (ik!) had een overnachting in ons Provinciaal Domein gewonnen (gewonnen!) en de uitnodiging vermeldde niet alleen survivaltechnieken en verse pistolets maar ook een wandeling met zonsondergang vanop de steiger -- yes.

Mijn kinders en ik, wij hebben een notoire band met dat Domein. Tijdens al die jaren van verbouwen, waarin onze tuin eerst de werfstortplaats was en vervolgens een niet aangelegde kaalslag, was het Domein onze tuin. We liepen er met onze blote voeten door het gras, leerden er fietsen en overwonnen er angsten voor hoge glijbanen. We bakten 1.489 taartjes van zand en picknickten in het avondlicht. Mijn meisjes zijn er thuis, en dat ze er nu ook ’s nachts van hun Domein mochten proeven – dat was pas geweldig.  ​
​

​Wij dus weg, en mannekes, het was zalig. We schoten boog, we sprongen in bomen, we smolten marshmallows in het vuur. We luisterden naar passionele domeinwachters die over hoge grassen en veel herfstbladeren vertelden, die ons wezen op speciale motten en unieke dieren in de vijver. Vrienden die niet gewonnen hadden, kwamen op bezoek en vonden het zo prachtig dat ze instant hun dochter bij ons dropten voor de nacht. 

​Een weekend met een gouden rand dus – dat ons allemaal opgeladen heeft. Mijn kinderen tellen nu elke avond af naar onze echte kampeervakantie in de zomer. We gaan naar een warm land (minder klamme kleren, weet je wel), maar de rode laarzen staan al klaar. Om door hoog gras te lopen en in de rivier te springen –  want Vrijheid beleef je beter met rode botjes aan. ​