In de slow, in de flow.
Jij kent ze ook. Zo van die mensen die 'hun ding' gevonden hebben, en gedreven door passie dag na dag doen waar ze goed in zijn. Mijn bloemiste, onze kapper in Brussel, het clubje ondernemers waar ik 10 jaar voor gewerkt heb, en mijn eigenste moeder die zelfs na haar pensioen met hart en ziel leerkracht blijft. Het kostte me een burn out en veel gedwongen 'slow time' om te beseffen dat ik ook zo bezield wil leven. Niet meer op automatische piloot en gedreven door efficiëntie & perfectie, maar met passie en in de flow!
Trager.
Mijn burn out verplichtte me dus om van de ene dag op de andere trager te gaan. Niet zomaar een versnelling lager, maar een radicale uitwijking van de high-speed super-fast lane naar de slow-lane, of eigenlijk, de zompige berm.
De eerste weken vocht ik er tegen. Ik wist wel dat ik naar mijn lichaam moest luisteren maar het lukte me niet om de todo-lijstjes, het 'moeten' en de hoge verwachtingen los te laten. Ik wilde nog altijd snel. Héél frustrerend als je de hele dag echt N I E T S anders doet dan slapen.
Geleidelijk aan, heel traag en ongemerkt, nam de weerstand af. Na drie maanden thuis stelde ik vast hoe 'trager' leven me meer ruimte had gebracht. Mijn 'moetens' waren weg en ik maakte geen lijstjes meer. In ruil kreeg ik tijd voor mezelf, mijn kinderen, mijn man, én ruimte in mijn hoofd.
De eerste weken vocht ik er tegen. Ik wist wel dat ik naar mijn lichaam moest luisteren maar het lukte me niet om de todo-lijstjes, het 'moeten' en de hoge verwachtingen los te laten. Ik wilde nog altijd snel. Héél frustrerend als je de hele dag echt N I E T S anders doet dan slapen.
Geleidelijk aan, heel traag en ongemerkt, nam de weerstand af. Na drie maanden thuis stelde ik vast hoe 'trager' leven me meer ruimte had gebracht. Mijn 'moetens' waren weg en ik maakte geen lijstjes meer. In ruil kreeg ik tijd voor mezelf, mijn kinderen, mijn man, én ruimte in mijn hoofd.
Stiller.
In de eerste weken van mijn ziekte heb ik veel gehad aan de website van Maarten De Gendt en zijn verhaal over burn out. Op zijn blog las ik zijn lijstje over het verschil tussen introverte en extroverte mensen. Een wereld ging voor me open. Ik ontdekte Susan Cain en haar TED talk over Stille Mensen. Ik deed de MBTI profiel test opnieuw op 16 personalities (INTJ!) en ik abonneerde me op Marzi's Introvert Doodles op Instagram.
Ja, ja, ja! Ik ben een introvert. Ik kan écht kei-goed doen alsof ik een extrovert ben, ik ben de queen van de small talk en enthousiaste reacties; maar eigenlijk ben ik STIL en zit ik het liefste van alles in pyjama pants op de zetel thuis een boek te lezen. En het beste van al: ik behoor tot een stam! Gedaan met me raar te voelen! Stille Jeuij!!
Ja, ja, ja! Ik ben een introvert. Ik kan écht kei-goed doen alsof ik een extrovert ben, ik ben de queen van de small talk en enthousiaste reacties; maar eigenlijk ben ik STIL en zit ik het liefste van alles in pyjama pants op de zetel thuis een boek te lezen. En het beste van al: ik behoor tot een stam! Gedaan met me raar te voelen! Stille Jeuij!!
Echter.
Dus ja, je raadt het al. De afgelopen weken en maanden zijn donker donker donker geweest, maar zoals het cliché het wil, ben ik in die weken dichter bij mezelf gekomen. Dichter dan me lief was, maar tegelijkertijd intens dankbaar dat ik er nu de kans en de tijd toe gekregen heb.
Ik doe niet meer alsof. Voor mijn burn out leefde ik snel en supervol - blijkbaar om mezelf niet te moeten tegenkomen, om Mijn Verhaal niet onder ogen te moeten zien (daarover later, ooit, meer).
Dat ik daarbij mijn dochters en mijn man ook voorbijraasde, zie ik nu pas. Mijn leven is dus echter nu. En ik vind het goed.
Ik doe niet meer alsof. Voor mijn burn out leefde ik snel en supervol - blijkbaar om mezelf niet te moeten tegenkomen, om Mijn Verhaal niet onder ogen te moeten zien (daarover later, ooit, meer).
Dat ik daarbij mijn dochters en mijn man ook voorbijraasde, zie ik nu pas. Mijn leven is dus echter nu. En ik vind het goed.
tragegazelle(at)gmail(dot)com
