Over een Trage Gazelle

Ik wou dat ik het kon vangen.
Dat moment waarop Pauline heel teder en vol liefde 'Mammiiiieee' zegt en haar hoofd op mijn schouder legt. 

Mammie - of op andere momenten gewoon 'Mama' - dus.
Van de twee gezelligste dochters van dit halfrond (Pauline, 4, en Marie, 1).
Gelukkig getrouwd met Manlief en met onze ups & downs.

Tot een paar maanden geleden een Gazelle.
Dat zeg ik niet, dat komt van andere mensen.
Want gezwind huppelde ik door het leven - mama, vrouw, zus, dochter, full time werkend als een gekkin en into mijn familie, yoga, lopen, gezond doen, reizen, lezen, vriendinnen, en bewust proberen om te gaan met al die dingen, ... ik hield alle ballen elegant in de lucht.

Toen in december 2014 onze tweede dochter geboren werd, mijn man een 'reizende' job kreeg, onze verbouwingen op kruissnelheid kwamen en mijn job drukker dan ooit werd, ging het mis.
Eén na één glipten de ballen door mijn vingers en ontsnapten ze.
De gazelle viel erbij neer en belandde in de 'slow lane' van haar leven. Burn out. 

Ik was mezelf nog nooit zo afschuwelijk drastisch, volledig kwijt geweest. De puzzelstukken vallen ondertussen weer in elkaar, maar ik blijf ‘Over Mij’ een lastige vinden. 

Houder van: wandelen, lopen, fietsen, welbespraakte mensen, goeie boeken en mooie radio, alleen-tijd, Verdronken Vlinder van Boudewijn de Groot, smileys/emoticons en zwarte koffie. 
Gefascineerd door: mensen die bezield leven --> en zelf op zoek naar hoe dat moet.
En natuurlijk ook geïntrigeerd door DE balans in mensen hun leven (hoe??), en dat van ons.


Wat nog?
Tot voor mijn burn-out werkte ik in marketing & communicatie. Ik had het geluk te werken eerst voor een top-bende ondernemers, bevlogener kan je ze niet vinden; daarna voor een communicatie-bureau met mooie klanten en knap-creatieve collega's. Ik hield van mijn job en ging ervoor. Heel gedreven, maar op den duur te workaholic-istisch en te perfectionistisch, ... auw ...

In 2009/2010 stapte ik al eens uit de ratrace. Ik trok op mijn eentje de wijde wereld in en reisde in 5 maanden een beetje kriskras rond op deze planeet. 

Na mijn gedwongen “time out” nu, stap ik in een ander ritme. Lichter werk, beter afgebakend, wel nog voltijds. Ik kruis mijn vingers voor ‘dat’ evenwicht … 

Oh ja ...
Ik doe het hier anoniem. Omdat mijn dochters en de significante Andere er niet om gevraagd hebben dat ik ons leven te grabbel gooi.

Je kan me altijd persoonlijk bereiken op tragegazelle(at)gmail(dot)com.