Over een Trage Gazelle

E​venwicht en contentement. Dat is alles wat ik nodig heb. 

Ik wou dat ik het kon vangen.
Dat moment waarop mijn oudste heel teder en vol liefde 'Mammiiiieee' zegt en haar hoofd op mijn schouder legt. 

Mammie - of op andere momenten gewoon 'Mama' - dus.
Van de twee gezelligste dochters van dit halfrond.
Gelukkig getrouwd met Manlief en met onze ups & downs.

Tot een paar jaar geleden een Gazelle.
Dat zeg ik niet, dat komt van andere mensen.
Want gezwind huppelde ik door het leven - mama, vrouw, zus, dochter, full time werkend. Into mijn familie, yoga, lopen, gezond doen, reizen, lezen, vriendinnen en bewust proberen om te gaan met al die dingen. Ik hield alle ballen elegant in de lucht.

Toen in december 2014 onze tweede dochter geboren werd, mijn man een 'reizende' job kreeg, onze verbouwingen op kruissnelheid kwamen en mijn job drukker dan ooit werd ging het mis.
Eén na één glipten de ballen door mijn vingers en ontsnapten ze.
De gazelle viel erbij neer en belandde in de 'slow lane' van haar leven. Traag, trager, burn out; mezelf nog nooit zo afschuwelijk, drastisch, volledig kwijt geweest. 

En zo werkt het dan bij mij.  
Pas als ik de letters op het scherm zie verschijnen, worden dingen echt en begrijp ik ze beter.
Daarom tokkelde ik hier mijn verhaal neer. Ik was ziek en vond weinig online verhalen 'van binnenuit'. Schrijven dus, over het mijne. Voor de anderen, maar even goed voor mezelf. 

Ondertussen gaat het pakken, tonnen, eigenlijk helemaal beter. Ik zit er weer in, in dat 'normale leven'. Nog steeds op zoek naar een evenwicht, gebeten door een drang naar zelfverbetering en gefascineerd door bezield leven -- maar vooral toch als mama van twee. 

Wat nog?
Ik hou van: wandelen, lopen, fietsen, reizen, welbespraakte mensen, goeie boeken en mooie radio, alleen-tijd, reizen, Verdronken Vlinder van Boudewijn de Groot, smileys/emoticons, reizen en zwarte koffie. 

In 2009/2010 stapte ik al eens uit de ratrace. Ik trok op mijn eentje de wijde wereld in en reisde in 5 maanden een beetje kriskras rond op deze planeet. 

Mijn naam is Eva. 

Lees maar mee en laat me weten wat je denkt. De bijhorende prentjes vind je bij de vrienden van Instagram en je kan me altijd persoonlijk bereiken op tragegazelle(at)gmail(dot)com.

Sinds een tijdje loopt mijn blog verder op www.tragegazelle.blog. 
Ik vond het raar om op dit - burn out- verhaal verder te gaan met alledaagse dingen als uitstapjes, receptjes en de bobootjes van mijn kinderen. Vind je dat ook boeiend? Klik dan hier.

Gegroet!