Gazelle in de slow lane
  • Home & Blog
  • Mijn verhaal
    • Chronologisch >
      • Proloog
      • Zomer 2015
      • Najaar 2015
      • De crash
      • November 2015
      • December 2015
      • Januari 2016
      • Februari 2016
      • Maart 2016
      • April 2016
      • Mei 2016
    • In een lijstje
    • Links
  • Over de slow lane
  • Over mij

Evenwicht en contentement.
Dat is alles wat ik nodig heb ;-).

Eén weekend. Met veel kracht.

5/4/2017

1 Reactie

 
Foto
De kleuren langs de Damse Vaart zijn fel en veel. Groen en blauw en geel. Knoestige knotwilgen, scheefgeblazen populieren, zonneglitters op het water; meer lente dan dit wordt het niet.

I follow rivers - de Triggerfinger versie. We luisteren en zingen. 

Door dit sprookjeslandschap zoeven wij. Vier meisjes, vrouwen, met 25 jaar vriendschap op de teller. Achter ons ligt een zalig zeeweekend. Voor ons de Stiltehoeve waar we één van ons vier gaan afzetten. Ik heb weinig geslapen - ook meiden van diep in de dertig kletsen tot het ochtendgloren bijna lonkt -  en ik ben niet moe. Ik voel me bruisend, fit en compleet gelukkig. Dit hele weekend, met Noordzee, volle zon, verse vis, lange wandelingen in het avondlicht en ochtendlijke croissants; deze meiden, met hun ongedwongen vanzelfsprekendheid en hun groot hart; deze zee van tijd-voor-mezelf; het laadt me op, maakt me sterk, zet me op een wolkje. 

Op de radio gaat het in de laatste etappes van de Ronde van Kwaremont naar Paterberg - mooie namen; en spannend is het wel. 

Vier vriendinnen, humaniora-meisjes uit het Lyceum -- en alles is nog zoals toen. We glijden in hetzelfde ritme, voelen wat er moet gezegd en gehoord. Onze kwesties gaan niet meer over puberjongens, maar over onze mannen; vaders - van onze kinderen of niet die van ons. Onze zorgen gaan niet meer over liefjes en looks maar over opvoeden, vrijheidsdrang, evenwicht. We praten, bespreken en doen confidenties. Aan het eind van twee dagen zijn onze harten leeggebiecht en zit ons gemoed weer vol. 

En alsof de radio onze trip down to memory lane zomaar volgt ...  - She goes nananananaa

De Stiltehoeve komt in beeld. Wanneer we afscheid nemen van ons vriendinnetje wil één kant van mij dit ook -- nog een week stilte, rust, tijd om te mediteren en te introspecteren. Mijn andere kant schreeuwt, trekt, kan niet wachten tot thuis, waar ik mijn kindertjes kan plat kussen en Manlief wil vastpakken.

We gaan. Een uurtje verder, aan het station, scheiden onze wegen rommelig. We springen uit de auto, en op de trein - elk een andere kant op. Geen echte knuffels meer ... don't care, alles is al gezegd.

*

Maandag, dinsdag, woensdag - rekeningen moeten betaald, boodschappen en werk en huishouden en routine zijn helemaal terug ... ik doe het gewoon allemaal, met de glimlach, en pluk ook nog Paasbloemen samen met Marie. We zoeken en vaasje en ze klapt in haar handen voor zoveel moois.

Heilzaam was het. En het zindert nog altijd na. 
1 Reactie
Anna berg link
8/4/2017 16:48:51

Het deed duidelijk deugd. Grappig eigenlijk. Ik ben een generatie ouder maar kom ook telkens opgeladen terug van de koffiekletsen met de humanioravriendinnen van het Lyceum in het HHH.

Antwoord



Laat een antwoord achter.

    Zo ...

    .... werkt het bij mij.  
    Pas als ik de letters op het scherm zie verschijnen, worden dingen echt en begrijp ik ze beter.

    Daarom tokkelde ik hier mijn verhaal neer toen ik burn out was. Ik was ziek en vond weinig online verhalen 'van binnenuit'. Schrijven dus, over het mijne. Voor de anderen, maar even goed voor mezelf. 

    Ondertussen gaat het pakken, tonnen, eigenlijk helemaal beter. Ik kruip van onder mijn steen en stap er weer in, in dat 'normale leven'. En ja, ik vind dat spannend. 

    Lees maar mee en laat me weten wat je denkt. De bijhorende prentjes vind je bij de vrienden van Instagram.

    Gegroet!

    tragegazelle(at)gmail(dot)com

    Archief

    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015


    Categories

    Alles
    Alles Of Niets
    Bezield Leven En Werken
    Burn Out
    Combinatie Werk En Gezin
    Dat Moment Wanneer
    Discipline
    Echter Leven
    Familie
    Feest
    Gezond Eten
    Herstel Van Burn Out
    Klein Geluk
    Kwetsbaarheid
    Leven En Dood
    Mama Zijn
    Mindfulness
    Moe Zijn
    Ontspannen
    Paniekaanval
    Perfectionisme
    Schuld
    Slapen
    Trager Leven
    Weekend
    Yoga
    Zelfzorg


    Start hier

    De alarmsignalen
    Een vallend sterretje ...

    Mijnheertje Flink
    Twee bolletjes

    Op de hoogte blijven? 

      Nieuwe berichten meteen in je inbox ontvangen?
      --> Laat hier je email adres na.

    Ik lees mee!
    of ...
    ​like mijn Facebook-pagina of volg me op
    Twitter & Instagram. 

  • Home & Blog
  • Mijn verhaal
    • Chronologisch >
      • Proloog
      • Zomer 2015
      • Najaar 2015
      • De crash
      • November 2015
      • December 2015
      • Januari 2016
      • Februari 2016
      • Maart 2016
      • April 2016
      • Mei 2016
    • In een lijstje
    • Links
  • Over de slow lane
  • Over mij
✕