Zondag 4 september
De bakkersvrouw bijt op haar lip en bedwingt haar nieuwsgierigheid. Ze overhandigt me vijf (vijf! voor mij!) broden en ik weet niet wat ze er in haar hoofd bij verzint. Maakt niet uit, ik denk dat mijn meisjes en ik met deze voorraad de week wel doorkomen. Hoe georganiseerd kan een mens wel zijn?? Maandag 5 september (verlof) Ochtend 72 boterhammen. Een kleine week lunch en ontbijt voor Pauline en mezelf. Ik verwijder korsten, smeer niet te veel maar ook niet te weinig boter, weeg af tussen gezond en kid's-proof beleg. Wanneer er acht brooddozen de vriezer ingaan, sta ik paf van mezelf. Ik blijf nog met 2,5 broden zitten -- aan mijn hoeveelheden moet nog geschaafd worden -- maar voor de rest: ZO georganiseerd kan een mens dus zijn. * Middag Ik breng Manlief naar de luchthaven. Mijn hart maakt duizend sprongen wanneer ik de vliegtuigen zie, dat oerverlangen naar weg - weg - weg en ver-ver-ver zit hard en diep. We kussen - genoeg tot vrijdagavond - en weg is hij. * Avond Het is stil in het klasje. Hier en daar kraakt één van de kleine stoeltjes -- verder hangt iedereen aan de lippen van Juf Frieda. Al 35 jaar staat ze voor de derde kleuterklas, ze is de beste in wat ze doet, en smelt nu al voor onze kapoenen -- maar voor ons, de 24 ouders voor haar neus, krimpt ze in elkaar. Verlegen, bescheiden, het maakt haar kwetsbaar en charmant. Ze converseert met een afgeleefd pluchen aapje dat uit een valies kruipt. Je hoort haar wel maar haar mond blijft onbeweeglijk stil. Magisch. Het is echt net echt. Van verlegenheid geen spoor meer. Ik vind het wonderlijk mooi. Dinsdag 6 september Het heen-en-weer-mapje van Pauline zit behoorlijk vol. Met ingevulde info-blaadjes, de gevraagde foto's en, vooral, met briefjes over Oma, Moekie, Meter, Ilse, en al die anderen die deze week Pauline naar school brengen en halen. Manlief van huis deze week en de puzzel om 's morgens en voor zes uur 's avonds iemand aan de schoolpoort te krijgen bleek weer complex. Maar kijk, ik doe het. Ik doe het! Ik vraag hulp, pak aangeboden hulp aan, en zie de stukken in mijn agenda in elkaar vallen. Pauline wordt schandalig verwend door al onze 'mantelzorgers' en ik geniet volop van dat vangnet-vol-liefde. Woensdag 7 september 's Morgens -- Ik sta in de file. De f i e t s-file. Dit had ik nooit kunnen dromen in die 10 jaar dat ik in de chique bedrijfswagen naar Brussel reed. Stapvoets. En elke dag een ietsje harder vloekend. 's Avonds -- Naar huis door de stad-in-zomerstemming. Zon op ons mooie stationsgebouw en zuurstof in het park. Mijn kleed wappert en de zon brandt in mijn rug. Zo zalig kan werk-woonverkeer zijn. * Kijk, het is zwaar. Het is zwaar om zo abrupt van 9 maanden absolute Niets naar Onbarmhartige Ochtendrush en Afmattende Avondshift te gaan. Zwaar om daar tussenin nog 40 uur per week op een nieuw werk te werken. Zwaar om van zoveel zalige tijd met mijn kindertjes naar povere, haastige mini-uurtjes met hen te gaan. Maar tegelijkertijd voel ik me licht. En dat blijft zo. Verbaas ik me over al die plotse, en onuitputtelijke, energie. Die stroomt en kronkelt en danst. Die Blijheid en Goesting meebrengt. En die alles ineens zo zo zo belachelijk Makkelijk maakt. En dan lig ik 's avonds in mijn bed. Onder het dak. Ik schuif het gordijn weer open en kantel het raam. Ik zie de sterren en fluister Danku naar de maan. * Jaja. Zo ben ik dan ook wel weer.
6 Reacties
Tine
10/9/2016 00:38:38
Waw! Chapeau, mevrouw de Gazelle, ik ben trots op je!
Antwoord
caroline
14/9/2016 14:53:07
zo fijn om lezen!
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
Zo ....... werkt het bij mij.
Pas als ik de letters op het scherm zie verschijnen, worden dingen echt en begrijp ik ze beter. Daarom tokkelde ik hier mijn verhaal neer toen ik burn out was. Ik was ziek en vond weinig online verhalen 'van binnenuit'. Schrijven dus, over het mijne. Voor de anderen, maar even goed voor mezelf. Ondertussen gaat het pakken, tonnen, eigenlijk helemaal beter. Ik kruip van onder mijn steen en stap er weer in, in dat 'normale leven'. En ja, ik vind dat spannend. Lees maar mee en laat me weten wat je denkt. De bijhorende prentjes vind je bij de vrienden van Instagram. Gegroet! tragegazelle(at)gmail(dot)com Archief
November 2017
Categories
Alles
Start hierOp de hoogte blijven? |