Het moederhart. En hoe diep het voelen kan.

Wat ze echt het allerliefste wil, is dat ik Brammetje S. en haarzelf op woensdag aan school kom halen en ze hier -  bij ons thuis- dan veel samen kunnen spelen. 

We zitten op de sofa, Pauline van vijf en ik. 
De sofa -- een gedrocht vol plekken, een gevaar voor de rug dat klaarstond om afgevoerd te worden tot Pauline er een stokje voor stak. De sofa. mocht. niet. weg. Drama, tranen en veel slechte argumenten later, stond de sofa tegen de lege muur in haar kamer. Een bont deken erover en klaar. Nu is het de plek waar we het avondritueel afmaken. Een verhaaltje, wat vraagjes en napraten over onze dag. Pas mal - ik geef dat toe. 

Ze ligt met haar hoofd in mijn schoot, ik ga met mijn vingers door haar gouden lokken en heb haar net gevraagd wat ze morgen het liefst wil doen. In onze volle vakantieplanner was morgen-woensdag de enige dag die leeg bleef voor haar. Verlof voor mij dus en een moeder-dochter-dag in het verschiet. En zij mag kiezen.

En echt ... zo mooi vind ik het - want ik weet dat ze echt echt écht die nieuwe Cars film wil gaan zien; en ik weet dat ze al de hele zomer smeekt om naar Plopsa te gaan en ik weet dat ze al maanden wacht om in de Ikea balletjes te gaan eten. 

Zo trots ben ik - dat ze al die kansen aan zich voorbij laat gaan, ze komen niet eens in haar op, en voor haar vriendje kiest. 

En zo geraakt ben ik - dat wat ze ook het liefste wil ... dat ik - haar full time working mom - haar simpelweg eens op een woensdag kom halen aan die schoolpoort. Om samen naar huis te gaan, en veel te spelen. 

#moederhart #enhoediephetvoelenkan