Monkey business -- op mijn rug en in mijn hoofd.

Afbeelding van Pinterest.

De woorden van mijn vorige blogpost - die over flirten met de grens - zweefden nog niet goed en wel door de ether of daar werd ik al ingehaald. Het was een zware aap die zich op m'n rug nestelde. Die met scherpe klauwen in mijn schouders priemde en met zijn gemene bek zwarte wolken in mijn hoofd blies. 

Oh ja, ik ken hem wel. De aap Formally Known As Burn Out. Negen maanden hem ik hem getorst, meegezeuld en van me af proberen te schudden. Tot ik hem afgelopen zomer al krijsend zijn jungle injoeg en weg waande. En ja, ik zag de afgelopen weken zijn tanden wel vervaarlijk flikkeren tussen de struiken, maar ik vermoedde hem nooit zo dicht bij.

*

Op zaterdag - uiteraard op zaterdag - sloeg hij plotsklaps toe en hij wist zijn moment verdomd goed te kiezen. Want zaterdag is hier zorgendag. De hele week snak ik naar het weekend. En dan komt zaterdag. Oh zaterdag. 
Met eerst een zalige zee van veel tijd en twee volledig onbeschreven dagen voor mij. 
De ramen in mijn hoofd gaan open en de grote projecten, frisse ambities en goeie voornemens waaien binnen. Geven goesting en krijgen vorm. Allemaal in die heilige stille uren voor ons huis ontwaakt.
En dan dat moment. Dat moment waar de dag echt aanbreekt en turnles, verjaardagsfeest, boodschappen, 180 wasmachines en andere rompslomp me weer netjes met de voeten op de grond trekken, mijn plannen fnuiken. Ik schiet in een onwaarschijnlijke stress en mijn vrolijke, lichte hoofd klapt toe. Vrijheidsdrang, anyone?
En zo al elke zaterdag sinds ik weer aan het werk ging. Bah.

* 

Dat moment. Hij greep het met beide handen en is hier nu. De burn out aap maakt me onbeschrijfelijk moe, laat de zwaartekracht aan elke vezel in mijn lijf trekken en doet de goesting in vanalles, neen in alles, stelselmatig weglekken. 

*

Maar.
Ik laat me niet gaan. 
Ik luister naar mijn lichaam.
Slaap. Eet meer gezond. Ga buiten. 
En Zorg. Voor. Mezelf.

*

Het helpt eigenlijk wel. 
Heel traagjes voel ik hoe ik de touwtjes weer overneem.
Mijn energie echt wel zelf opbouw en de goesting suuuuperlangzaam terugkomt.

*

En zo. 
Zo leer ik mijn aap kennen. 
Vertel hem dat het wel OK wordt  - ooit - tussen ons - en wij twee - enzo.
Geef hem wat hij begeert en wacht wacht wacht.
Tot zijn greep wat losser gaat en zijn klauw eindelijk een aaitje wordt.

* * *

P.S. Trouwens. Een wijze man zei ooit: "Just 'cause you got the monkey off your back doesn't mean the circus has left town."
Ik denk dat hij gelijk had.

P.P.S. En zo eindig ik alweer met een quote van een slimme vent. tja.